Een bijzonder verhaal over thuis en daklozen, vol spiritualiteit en hoop

Ik had het geluk dat ik dit boek van Masja de Vogel mocht lezen in het kader van haar blogtour.

Deze roman is gebaseerd op waargebeurde feiten waar Masja als maatschappelijk werker mee werd geconfronteerd gedurende haar begeleiding van dak- en thuislozen. Hierdoor voelt het verhaal heel realistisch en autobiografisch aan.

Roos is jong en droomt ervan de wereld te aanschouwen. Ze wil op eigen benen staan en besluit een sabbatical te nemen en al reizend te beleven wat er op haar pad komt. Al snel leert ze reismaatje Lugi kennen, waarop ze hopeloos verliefd wordt. Wanneer hij haar van de ene op de andere dag zomaar dumpt, stort haar wereld in en verliest ze alle controle over haar eigen leven en haar bestaansrecht. Zodra haar vader besluit om haar de rug toe te keren, wordt Roos haar leven een bittere strijd.

De reis die Roos aflegt, is woelig en bevat veel hobbels en tegenslagen. Levenswijsheden, kleine gelukjes en dankbaarheid passeren tevens de revue en Roos laat zien dat een mens weerbaar is en vechtlust heeft. Haar eindbestemming is lange tijd onbekend, de reis erheen bevat veel spiritualiteit en zingeving.

Het verhaal wordt in 2 delen verteld; de reis met Lugo en haar leven nadien in Nederland.

Masja schrijft een authentiek, uniek verhaal. Het is rond een heel specifiek thema opgebouwd waarbij er veel thema's aan bod komen zoals drugs, honger, eenzaamheid, psychose, sociaal isolement, het leven met een narcist.

Ik ben blij dat ik het boek heb mogen ontdekken en werd geraakt door de inhoud ervan. Toch vond ik het boek vrij zwaar en beladen aanvoelen. Ik mistte wat luchtigheid in haar schrijfwijze waardoor ik helaas geen 4 sterren geef.