Kunnen we het genre literaire fantasy in het leven roepen?!

Wanneer een cruise door noodweer ten onder gaat, kunnen de passagiers via een reddingsboot naar een nabijgelegen eiland af varen. Als blijkt dat er met het bedieningspaneel van hun boot geknoeid is en ze geen verbinding kunnen maken met de reddingsbrigade, zijn de overlevenden van de scheepsramp op elkaar aangewezen. Als ze een verlaten eiland bereiken, gaan ze op ontdekking uit. Maar het eiland heeft geheimen, net zoals ieder individu...
Zijn ze hier toevallig beland? Of zijn er duistere krachten aan het werk? Kunnen ze elkaar vertrouwen? Of primeert eigen belang voor de groep? En hoe geraken ze ooit weg van dit vervloekte eiland?

Je leert de 4 hoofdpersonages goed kennen door het afwisselende POV. Flashbacks onthullen ervaringen uit hun verleden. En welke betekenis hebben de visioenen waarmee elk van hen geconfronteerd wordt?

Ant Dea heeft een bijzondere schrijfstijl. Energiek, levendig, beeldend en met oog voor poëzie en spiritualiteit. Daarnaast is het verhaal luchtig gebracht en met humor doorspekt.

Fragment:
De peddels, onvermoeibare musici, speelden een lied van vooruitgang. Hun ritme was de hartslag van de reis. De golven kusten de boot, hen aanmoedigend om verder te gaan.

Ant Dea heeft lang in de VS gewoond en je merkt dat de zinsconstructie soms een beetje gek geformuleerd is. Dit in mijn achterhoofd houdend, was het echter niet storend.