Een boek met een mooie en herkenbare boodschap.

Bedankt @vbkbelgie voor dit #recensieexemplaar!

Ik moet eerlijk zeggen dat ik bij de start van het lezen niet heel enthousiast werd van de alwetende verteller die het verhaal over Femke, Merel en Jurre brengt maar dit veranderde naarmate het boek vordert! Ina weet je te raken met de levensloop en gedachtengang die het koppel doormaakt en veel situaties waren voor mij heel herkenbaar doordat ikzelf gescheiden ben en dus ook een deel van hun relatieproblemen herkende.

Femke wekt weinig sympathie op omdat ze graag in de slachtofferrol kruipt... Het gaat erom dat je in het leven keuzes maakt en daar verder op bouwt, er het beste van maakt, maar die zienswijze is niet voor Femke weggelegd. Door dingen te verzwijgen en openlijk te liegen, probeert ze zichzelf in te dekken voor teleurstellingen. Natuurlijk wordt ze hier ooit mee geconfronteerd en komt een vulkaan tot uitbarsting met een lelijke rookpluim die niet zomaar oplost.

Dit boek laat je zien dat zelfinzicht de sleutel tot een gelukkig leven is en dat je in eigen boezem moet leren kijken om de weg naar rust en aanvaarding te vinden. Ook geloof is een centraal thema in dit boek.

Deze roman vertelt een mooi en indringend verhaal en laat zien dat boontje om zijn loontje komt. Het is een mooi boek dat je zeker iets bijbrengt en je laat nadenken over je eigen gedragingen en gedachten.

Fragment uit het boek:
* Tijdens de avondmaaltijd was er ruzie ontstaan tussen de kinderen. Merel was ontploft, schold haar zusje uit voor gemene klikspaan, gevolgd door nog een heleboel lelijks... Jurre had zijn bestek neergelegd en was verder gegaan. 'Je zegt nu sorry, anders ga je naar boven.' 'goed hoor, ik ga al, ik hoef die smerige brocolli toch niet!'
* Eigenlijk is alles de schuld van Emma. Had ze maar nooit het contact met haar weer opgepakt. Ze haat die vrouw!