Nijlpaarden, schildpadden, krokodillen en andere dieren beelden allerlei tegenstellingen uit.

Een beetje raar

Een pinguïn die van de hals van de giraf af skiet, een nijlpaard dat danst als een ballerina, een olifant die boven in een boom ligt. Deze dieren zie je op het omslag van het prentenboek ‘Gewoon gek’. Die titel past er heel goed bij. Vind je niet?

Ingrid en Dieter Schubert zijn de makers van dit prentenboek. Zij hebben samen al veel verhalen geschreven en getekend, zoals ‘Woeste Willem’, ‘Ophelia’, ‘Platvoetje’ en die over Beer en Egel. Hun ‘Monkie’ en ‘De paraplu’ zijn verhalen zonder woorden. In ‘Gewoon gek’ staan maar een paar woorden, twee per dubbele pagina. Samen gaan die woorden over tegenstellingen, zoals groot/klein, nat/droog, verstoppen/vinden, blij/verdrietig en ruzie/goedmaken.

De Schuberts beelden de tegenstellingen leuk uit met hetzelfde groepje dieren in vreemde situaties. Daardoor kijk je nog eens goed naar de tekening en denk je extra na over de begrippen. Zo zie je hoe het nijlpaard samen met een egel op een wip zit: het nijlpaard boven en de egel onder. En uit een gat in de grond steekt de slurf van de olifant omhoog, waardoor de vos zich rot schrikt (boven/beneden). Of je ziet hoe een varken een rivier oversteekt, terwijl hij twee krokodillen als brug gebruikt (dapper). En een wasbeer jaagt met een slangenpop de stuipen op het lijf van het nijlpaard, de pinguïn en de eekhoorn (bang).

Op de titelpagina zie je een muis met een grote rode appel lopen. Hij wordt achtervolgd door een konijntje (of een haas) met een zwart masker om zijn ogen en een zwarte bolhoed. Die twee zie je op elke prent terug. Een keer loopt de muis achter een varken aan over een rode draad tussen twee rotsen, een andere keer zit de muis op de rug van een schildpadje. Het konijntje is zijn bolhoed steeds kwijt: dan weer ligt de hoed in het water (met een kikker erbovenop), dan weer staat de hoed op de kop van een sneeuwkonijn.

De tekeningen in zachte kleuren zitten niet alleen vol grapjes, maar zijn ook heel fijn om naar te kijken. De dieren zijn heel herkenbaar en laten goed zien hoe ze zich voelen. En ook de omgeving zet het prentenboekenduo heel duidelijk neer. Zo komt de regen met bakken uit een heel donkere wolk (nat), terwijl aan de andere kant van de prent een vis in een lege kuil ligt (droog). De manier waarop de Schuberts de dieren op de bladzijde plaatsen, is mooi: bijvoorbeeld hoe het nijlpaard en de olifant samen onder een klein boompje naar schaduw zoeken of hoe de dieren heel indrukwekkend het begrip samen uitbeelden.

Ingrid en Dieter Schubert maken van twaalf tegenstellingen evenzoveel platen die voor veel kijkplezier zorgen. Wat vind jij? Stom of leuk? Saai of spannend?

Inger.