Zou je niet willen dat je hier was?

''Ik ben maar papier. Broos en dun. Als ik tegen het zonlicht word gehouden, schijnt het dwars door me heen. Als er op me geschreven wordt, kan ik nooit meer gebruikt worden. Die tekens zijn geschiedenis. Ze vormen een verhaal."

Linus Baker werkt voor het MVTMJ, het ministerie van Toezicht Magische Jeugd. Zijn leven is niet spannend, het is eerder saai te noemen. Als maatschappelijk werker moet hij regelmatig weeshuizen objectief beoordelen. Dat doet hij heel plichtsgetrouw.
Op een dag krijgt hij een bijzondere opdracht, met opperste geheimhouding. Hij moet één maand lang op een eiland bij het zonnige Marsyas een weeshuis onderzoeken, waar zes magisch begaafde jongeren wonen: de gevaarlijke 6-jarige Lucy, kind van de duivel,
de meisjeskabouter Talia, de bosnimf Phee, het draakje Theodore, de kwalachtige Chauncey en Sal, die van gedaante kan wisselen als hij angst voelt. De kinderen hebben allemaal zo hun eigen bijzonderheden en gevaarlijke kanten op magisch gebied.

De directeur van het weeshuis, Arthur Parnassus lijkt de opvoeding van de kinderen goed onder controle te hebben en maakt een grote indruk op Linus. Gaandeweg leert Linus de bewoners beter kennen en begrijpen. Ondertussen moet hij beoordelen of het weeshuis kan voortbestaan of dat sluiting dreigt. Er blijken ook geheimen te zijn, waar Linus ook steeds meer van ontdekt. Vanuit het dorpje bij het eiland merkt hij ook dat er veel wantrouwen is rondom het bestaan van het weeshuis.
Wat heeft Arthur verder nog te verbergen?
Welke rol t.o.v. het weeshuis heeft Zoé Chapelwhite, de beheerder van het eiland?

Het boek speelt zich af in een wereld waar magie een ondergeschikte rol heeft. Er is veel angst voor vanuit de bevolking en de regering voedt dit ook door reclameposters als 'Ziet u iets? Zeg dan iets?' Zo'n controlerende samenleving was wel intrigerend en maakt ook nieuwsgierig naar het tweede deel.
Ik moest zelf echt even landen in dit boek, het duurt nl. even voordat Linus kennismaakt met de kinderen uit het weeshuis. Vanaf dat moment ging voor mij het lezen veel soepeler. Toen ik het boek uit had, ben ik weet even opnieuw begonnen. Dat was even verhelderend maar dat is natuurlijk voor iedereen anders.