Een meeslepende roman

Susan Meissner schrijft graag over de veerkracht van de mens in moeilijke omstandigheden en in deze roman doet ze dat aan de hand van een verhaal over de Spaanse griep. En het is goed! Niet alleen omdat het boeit en mooi is, of omdat het middels meerdere perspectieven – eerst vier, wat wel wat veel van het goede is, en later drie – goed laat zien wat de epidemie op de korte en lange termijn met mensen deed en voor hen betekende. Maar ook omdat het je bepaalt bij je eigen sterfelijkheid; het laat je bijvoorbeeld nadenken over de vraag hoe de wetenschap dat je zult sterven je doen en laten beïnvloedt. Een niet zo standaard, goede diepere laag, al voelt het ergens wel als een gemis dat het geloof daarbij geen rol speelt en het in die context dus niet gaat over iets als de eeuwigheid.

‘Het tegendeel van verdriet’ is een meeslepende roman die, ondanks het best wel somber stemmende onderwerp, hoop, veerkracht en liefde ademt. Leestip!