Zwaar beladen, maar ontroerend verhaal

Ik leerde Lucinda Riley (zoals de meesten) kennen door de Zeven Zussen. Ik vloog door deze boeken, en ben sindsdien fan van alles wat van haar schrijvershand komt. Ik was dan ook aangenaam verrast met de uitgave van haar vroeger geschreven, en nu door haar zoon Harry Whittaker opgefriste boek ‘De verborgen belofte’.

Ik las dit boek op aanraden van een goede vriendin, niet onbelangrijk te vermelden, een psychologe. Het verhaal van dit boek woog zwaar op mij. Ondanks dat het verhaal een intrigerend beloop had, en erg ontroerend was, was ik meer in afwachting van lichtpuntjes. Daarnaast blijft de gebruikelijke stijl van Lucinda Riley me bekoren: de tijdssprongen naar het verleden, geheimen doorheen generaties, het belang van familie en liefde. Maar in dit boek vind ik dat de nadruk ligt op zware en gevoelige onderwerpen zoals seksueel geweld en depressie. Een zwaar, maar ontroerend verhaal.