Een ontspannend en ontroerend boek, maar niet mijn favoriet van haar.

Dit boek is opgebouwd volgens de typische schrijfstijl van Lucinda Riley, met een verhaal in het heden en een in het verleden die elkaar afwisselen. Ik hou wel van die aanpak – het houdt de spanning erin en zorgt ervoor dat je wil blijven lezen om te ontdekken hoe beide verhaallijnen zich verder ontwikkelen.
Toch vond ik dit persoon één van haar minder sterke boeken. Ze blijft in het begin erg vaag over de reden van de relatiebreuk tussen Grania en Matt, en de ontknoping daarvan vond ik minder boeiend dan verwacht. Ook zaten er verschillende elementen in het verhaal die ik onrealistisch vond, waardoor ik me moeilijker kon inleven.
Het is niet de typische feelgoodroman, maar het is zeker wel een mooi verhaal, met indrukwekkende en noemenswaardige stukken over de Eerste Wereldoorlog en Ierland. Een ontspannend en ontroerend boek, maar niet mijn favoriet van haar.