Lezersrecensie
Het Ripper-verhaal beschreven vanuit de slachtoffers.
De Nederlandse Hendrik de Jong was een oplichter en heeft meerdere moorden (en verdwijningen) op zijn conto staan. Hij was eind 19e eeuw een Bekende Nederlander. Er stond een rij mensen om zijn proces bij te kunnen wonen, de krant interviewde hem en bij leven stond hij al in het wassenbeeldenmuseum. Scotland Yard meende in hem de gezochte Jack the Ripper te herkennen, want De Jong toog ook wel eens naar Engeland.
Schrijfster Steffie van den Oord vertelt op basis van archiefonderzoek het verhaal van deze Nederlandse Jack the Ripper, maar stelt niet hem centraal, maar zijn vrouwelijke slachtoffers die het al dan niet overleefden. Dat voert ons buiten Nederland ook naar Engeland, Belgiƫ en zelfs de Verenigde Staten waar De Jong allemaal actief was.
Door de gekozen invalshoek vraag je je bij elk nieuw personage af hoe het met haar aflopen zal. Dat maakt het verhaal erg sterk. De Jong leer je via de slachtoffers kennen en via het proces dat ooit tegen hem gevoerd werd - een proces waarbij het ironisch genoeg niet om een moord ging, want er was geen lichaam te vinden.
Een historische roman, gebaseerd op ware feiten. En spannend, zeker het deel van het boek dat in Belgiƫ speelt.
Schrijfster Steffie van den Oord vertelt op basis van archiefonderzoek het verhaal van deze Nederlandse Jack the Ripper, maar stelt niet hem centraal, maar zijn vrouwelijke slachtoffers die het al dan niet overleefden. Dat voert ons buiten Nederland ook naar Engeland, Belgiƫ en zelfs de Verenigde Staten waar De Jong allemaal actief was.
Door de gekozen invalshoek vraag je je bij elk nieuw personage af hoe het met haar aflopen zal. Dat maakt het verhaal erg sterk. De Jong leer je via de slachtoffers kennen en via het proces dat ooit tegen hem gevoerd werd - een proces waarbij het ironisch genoeg niet om een moord ging, want er was geen lichaam te vinden.
Een historische roman, gebaseerd op ware feiten. En spannend, zeker het deel van het boek dat in Belgiƫ speelt.
1
Reageer op deze recensie