Wachten op wolf

Vos en Wolf waren goede vrienden. Ze konden uren samen lachen en kletsen. Met Wolf erbij waren de dagen licht, vond Vos.
‘Wat is het leven toch mooi,’ zei Wolf. Hij vond het een dag om nooit te vergeten en Vos moest dat goed onthouden. In de avond keken ze samen naar de sterren. ‘Morgen fonkel ik daar ook,’ zei Wolf. Vos begreep het niet.

De volgende dag was Wolf nergens te vinden. Na een dag zoeken had Vos Wolf nog niet gevonden. Ze dacht aan de woorden van Wolf en riep naar de sterren, maar ze kreeg geen antwoord. Vos was erg verdrietig, ze wist dat Wolf niet terug zou komen.. maar dan gebeurt er iets magisch en denkt ze terug aan de woorden die Wolf tegen haar zei.

Dit is een prachtig prentenboek over vriendschap, verlies en leren doorgaan met het leven. Want hoe doe je dat, als je vriend er ineens niet meer is?
•m
Dit boek is geschreven en geïllustreerd door Sandra Dieckmann (@sandradieckmann). Het is een ontroerend verhaal, erg mooi en met veel liefde geschreven. Het verhaal is goed te begrijpen. De illustraties zijn om in te lijsten, zó ontzettend mooi!

Op de cover zie je Vos kijkend naar de sterren. De titel, sterren en vele andere details zijn zilver en die vallen dus extra goed op. Ik vind de cover prachtig, het trok meteen mijn aandacht.
Er zijn mooie kleuren gebruikt in het boek en de illustraties zijn erg gedetailleerd. Elke pagina is anders ingedeeld, dat maakt het nog mooier! De illustraties zijn ontzettend lief, wat hebben Vos en Wolf een bijzondere vriendschap