De selectie is een must read.

"True love is usually the most inconvenient."

Het verhaal speelt zich af in het koninkrijk Illéa, waar de samenleving is verdeeld in rigide kasten. The Selection volgt America Singer, een jonge vrouw uit een van de lagere kasten die onverwacht deelneemt aan een competitie om het hart van Prins Maxon te winnen. Maar voor America gaat het niet alleen om het winnen van de liefde van de prins—het gaat ook om het veiligstellen van een betere toekomst voor haar familie. Terwijl ze zich onderdompelt in het leven aan het koninklijk hof, schitteren America's authenticiteit en medeleven door, en begint ze haar gevoelens niet alleen voor Maxon, maar ook voor haar eerste liefde, Aspen, in twijfel te trekken.

Ik ben oprecht jaloers op degenen die The Selection als tiener hebben kunnen lezen—het moet een dromerige ervaring zijn geweest! Zelfs als volwassene raakte ik volledig ondergedompeld in de wereld die Kiera Cass heeft gecreëerd. Hoewel sommigen misschien kritiek hebben op het schrijfniveau, vond ik het persoonlijk juist herkenbaar. Ik was voortdurend citaten aan het onderstrepen die gevoelens perfect vastlegden die ik zelf nooit onder woorden heb kunnen brengen. Kiera's schrijfstijl, hoewel natuurlijk niet helemaal volwassen, balanceert op een fijne lijn die ik fijn vond en niet kinderachtig.

Ik had veel respect voor het concept van het kastenstelsel in het boek—het voelde uniek en griezelig reflecterend op de maatschappij die we vandaag de dag kennen. De manier waarop de rijken rijker worden terwijl de armen armer worden, is een harde realiteit die wordt weerspiegeld in Illéa, en ik vond de wereldopbouw goed uitgevoerd, vooral voor iemand zoals ik die normaal gesproken geen fantasy leest. Elk detail over Illéa en zijn kasten voelde significant genoeg dat ik voortdurend bladwijzers plaatste om ze te onthouden of er gemakkelijk op terug te kunnen komen.

"I sighed and went back to filling out the application. The whole thing made me feel like my family didn’t think I had any right to want something of my own. It bothered me, but I knew I couldn’t hold it against them in the long run. We couldn’t afford the luxury of wants. We had needs."

Wat betreft America, in plaats van haar te zien als de stereotypische "ik ben niet zoals andere meisjes" protagonist, vond ik haar oprecht authentiek. Ze blijft trouw aan haar afkomst, begrijpt de worstelingen van degenen in de lagere kasten en laat de luxe van het paleis haar niet veranderen. Ze is onafhankelijk, zorgzaam en nuchter—eigenschappen die het gemakkelijk maken om met haar mee te leven. Celeste daarentegen… zij is het meest cliché en minst geliefde personage, lol.

En laat me zeggen dat ik compleet geschokt was door de plottwist rond 85% van het boek! Misschien heb ik iets voor de hand liggends gemist, maar toen het gebeurde, moest ik meerdere keren mijn boek sluiten om mijn schok te verwerken.

Wat betreft de liefdesdriehoek, ik ben nog steeds besluiteloos tussen Maxon en Aspen. Mijn bladwijzers laten zien dat ik momenten van intense gevoelens voor beide heb gehad, en ik heb mezelf zelfs betrapt op schreeuwen in mijn kussen 's nachts aan het begin van het boek. Maar als ik een voorkeur zou moeten kiezen, neig ik misschien naar Maxon—hij lijkt oprecht geïnteresseerd in het ontdekken van iemands innerlijke waarde, in plaats van alleen beïnvloed te worden door uiterlijke schoonheid. Hij heeft zeker een plekje verdiend als Fictional Crush #1. Zo'n lief personage, totaal het tegenovergestelde van wat ik had verwacht (een totale eikel). En eerlijk gezegd vind ik deze liefdesdriehoek helemaal niet erg—ik ben enthousiast om te zien hoe het zich ontwikkelt.

"If this were a simpler matter, I'd have eliminated everyone else by now. I know how I feel about you. Maybe it's impulsive of me to think I could be so sure, but I'm certain I would be happy with you."

Ik blijf nog steeds met zoveel vragen zitten—wat is er echt aan de hand met de rebellen? Wat is Marlee’s deal (want serieus, dit meisje is SUS!)? En wat is de ware geschiedenis achter Illéa? Deze mysteries maken dat ik meteen naar het volgende boek wil grijpen, en om die reden geef ik deze een volledige 5 sterren. Ik heb het boek volledig verslonden, en voelde een wervelwind van emoties. Bonus is het snelle tempo en de voornamelijk korte hoofdstukken.

"The Selection was no longer something that was simply happening to me, but something I was actively a part of. I was an Elite."

The Selection heeft mijn liefde voor dystopische verhalen verdiept—zowel in boeken als in films. Oh, en ik denk dat een andere reden waarom ik zo dol was op dit boek, is omdat het aanvoelt als een reality-tv-show in boekvorm, waar ik absoluut van smul! Ik zal dit zeker aan iedereen aanbevelen. Ik wilde nooit stoppen met lezen, hoewel ik dat moest doen vanwege andere verplichtingen (die 2 ARCs zouden zichzelf niet recenseren).

Als je het nog niet hebt gelezen, geloof me—dit is er een die je niet wilt missen!