Holly Jackson doet het weer

Na het lezen van de Moordgids voor lieve meisjes-trilogie kijk ik telkens opnieuw uit naar een nieuw boek van Holly Jackson. Ik was dan ook heel benieuwd of dit nieuwe boek mijn verwachtingen zou kunnen inlossen.

In het begin moest ik even in het verhaal komen. Zo duurt het vrij lang tot we op het moment komen waarover gesproken wordt op de achterflap, namelijk de terugkeer van haar moeder Rachel. Op zich is het wel interessant om te weten hoe Bel zich voelt bij de start van de documentaire en voor haar terugkeer, maar dit had toch iets korter gekund.

Naarmate het boek verdergaat, werd ik er wel steeds meer in verdiept en wilde ik telkens héél graag verder lezen. Met dit boek bewijst Holly Jackson dan ook dat ze een verhaal kan schrijven dat sterk in elkaar zit. Stelselmatig worden er kleine hints gelost. Die verschillende puzzelstukken komen naarmate het einde toe op een sterke manier bij elkaar. Holly Jackson weet je ook regelmatig op het verkeerde been te zetten. Door de verschillende plottwists is het bovendien allesbehalve een voorspelbaar boek. Hier en daar bevat het boek wel wat elementen die niet bepaald realistisch overkomen.

Het verhaal vertrekt vanuit de documentaire die gemaakt wordt over de familie. Dat is een originele piste, aangezien ik dat nog maar zelden ben tegengekomen in een boek. Toch denk ik dat dit idee verder had uitgewerkt kunnen worden. In de Moordgids voor lieve meisjes-trilogie maakte Holly Jackson ook gebruik van andere vertelformaten (interviews, dagboekfragmenten enz.), maar zulke elementen zitten helaas niet in dit boek.

In het boek kruip je in het hoofd van Bel, die al haar hele leven geconfronteerd wordt met de verdwijning van haar moeder die ze amper gekend heeft. Ze voelt zich verlaten en is boos op de wereld. Daardoor komt ze niet altijd even sympathiek over. Qua karakter lijkt ze wel enigszins op Pip uit de Moordgids voor lieve meisjes-trilogie: beiden zijn ze vrij koppig maar ze doen er wel alles aan om achter de waarheid te komen. Personages zoals Carter waren prima uitgewerkt, terwijl andere personages wat diepgang misten of overbodig leken (zoals enkele leden van het documentaireteam).

Holly Jackson heeft met dit boek weer een sterk verhaal neergezet, ik kreeg opnieuw hetzelfde gevoel als bij haar eerdere boeken. Je moet er wel eerst wat in komen, maar eenmaal je daar door bent, wil je telkens verder lezen om te weten hoe het verhaal afloopt. Hoe dan ook, als je fan bent van haar boeken, zul je ook dit boek weer verslinden!