Smakelijk, maar niet zo spannend
Brigantia is het derde deel van de 'Centurion'-serie van de Britse historicus en auteur Adrian Goldsworthy (1969). De centurion in kwestie is Flavius Ferox die, in Brittannië in het jaar 100, de opdracht krijgt om een gemêleerd gezelschap schurken te achtervolgen, hun misdaden te wreken en hun achterliggende beweegredenen te bloot te leggen. Deze missie blijkt het startsein van de ontrafeling van een gevaarlijk complot. De historische thriller is in 2019 in het Engels verschenen en nu naar het Nederlands vertaald door Joost van der Meer en William Oostendorp.
'Goldsworthy slaagt er eveneens in om van hem een sympathiek en zelfs nobel personage te maken, zonder hem té moderne denkbeelden mee te geven.' – recensent Lieke
Voorin het boek staan twee kaarten van Brittannië om de lezer een idee te geven van waar de actie zich afspeelt, en een lijst van plaatsnamen met de Romeinse naam en de corresponderende plaatsnamen in de 21ste eeuw. Achterin volgt uitleg over de historische achtergrond, in hoeverre de fictie overeenkomt met wat er bekend is van de Romeinse geschiedenis en staat ook een verklarende woordenlijst.
Flavius Ferox wordt door zijn meerderen vooral ingezet als een soort rechercheur bij de politie: hij wordt voortdurend aangewezen om misdadigers op te sporen, aan te houden of uit te zoeken wat ze van plan zijn. In principe fungeert hij als een ouderwetse detective, maar tegelijkertijd is hij, net als in hedendaagse thrillers vaak het geval is, zelf regelmatig het doelwit van de slechteriken. Dat, samen met zijn eigenlijke functie als centurion en de tijd waarin het verhaal zich afspeelt, zorgt ervoor dat Ferox een curieuze, interessante mix is van bekwame soldaat, eigenzinnige speurder en trouwe gezagsdrager. Goldsworthy slaagt er eveneens in om van hem een sympathiek en zelfs nobel personage te maken, zonder hem té moderne denkbeelden mee te geven. Dat is een bewonderingswaardige prestatie, want de samenleving zat lang geleden nou eenmaal radicaal anders in elkaar en het is soms moeilijk als lezer om toentertijd massaal gedeelde overtuigingen, die tegenwoordig in ongenade zijn gevallen, te excuseren. Aan de andere kant is een personage met volkomen anachronistische ideeën ook weer niet geloofwaardig. Goldsworthy manoeuvreert met gemak om deze valkuilen heen.
Het is wel jammer dat de roman naargelang het boek vordert steeds nadrukkelijk leunt op de twee eerdere delen. Aanvankelijk lijkt het verhaal eenvoudig te volgen zonder voorkennis. Af en toe is er een korte verwijzing naar gebeurtenissen die voorafgaand aan dit deel hebben plaatsgevonden, maar dat is simpelweg een beetje extra informatie over de achtergrond van de huidige plot. Een tikkeltje misleidend doet Brigantia een tijdje alsof het zich prima laat lezen als losstaande roman. Gaandeweg verandert dit echter en wordt de hoeveelheid achtergrondinformatie ietwat overweldigend. Je haalt absoluut meer uit dit boek als je de voorgaande delen gelezen hebt. Daarbij komt dat de aandacht voor de historische details enigszins ten koste gaat van het tempo. Het is toch een thriller en dan is het niet de bedoeling dat de suspense op de tweede plaats komt.
Adrian Goldsworthy kiest ervoor om veelvuldig voorrang te geven aan het geschiedkundige aspect, waardoor het boek inboet aan spanning, maar desalniettemin is Brigantia een smakelijke historische thriller met een boeiende hoofdpersoon.
Wil jij ook meer en leuker lezen? Lees dan dit boek voor de Hebban Reading Challenge van 2024!
Vink er bijvoorbeeld de volgende checklistcategorieën mee af: 'Lees een waar boek' en 'Lees een oud boek'. Meedoen kan via Hebban.nl/challenge.
Reageer op deze recensie