Vergeet het, Jake. Dit is New Delhi

Tijd van zonde is de tweede roman van de Indiase auteur Deepti Kapoor en werd vertaald door Marlies Weyergang en Arwin van der Zwan. Kapoor is eveneens journalist en woont momenteel in Portugal. Ze trapt haar verhaal af met een gruwelijk auto-ongeluk waarbij vijf daklozen om het leven komen.

De roman bestaat uit vijf delen en beslaat een periode van ongeveer zeventien jaar (1991-2008). Het volgt de levens van drie personages. Als eerste wordt Ajay geïntroduceerd. Hij groeit op in armoede en om te overleven stelt hij zich extreem dienstbaar en onderdanig op. Zo komt hij terecht bij de vermogende, invloedrijke Wadia familie. Sunny Wadia teert vooral op het geld en aanzien van zijn vader. Zijn eigen ambitie krijgt weinig ruimte. Ten slotte ontmoeten we Neda, die als journalist geïnteresseerd is in de familie Wadia en razendsnel persoonlijk betrokken raakt. Door het auto-ongeluk veranderen hun levens plotseling drastisch van koers.

Kapoors opbouw van het verhaal grenst aan een mozaïekroman. Zo beschrijft ze dezelfde gebeurtenis een aantal keer vanuit verschillende perspectieven. Ook schroomt ze niet om terug in de tijd te springen met een personage om bepaalde voorvallen in een andere context te plaatsen. Zo belicht ze de corruptie en hebzucht die welig tiert van onder, boven en binnen. Mede door deze caleidoscoop aan invalshoeken vormt de roman een overtuigende mix van genres. Er zitten elementen van een misdaadroman in, maar het is zeker niet puur de spanning die het plot voortdrijft. De auteur lepelt namelijk ook een flinke dosis maatschappijkritiek op. Ondertussen zouden de lotgevallen van Sunny perfect op hun plaats zijn binnen een familieroman. Kapoor geeft alles probleemloos een plekje en smeedt zo een samenhangend geheel. Behendig laveert ze tussen allerlei schrijfstijlen, van beeldend tot functioneel naar gelang wat de situatie verlangt, zonder ooit het innerlijke leven van haar personages uit het oog te verliezen.

'Dan trekken de mistflarden op en is de nacht voorbij, als een dooier barst de zon open over de bergtoppen, en de blauwe dood die de laatste uren vulde wordt afgeschud.'

Die personages verliezen gedurende de roman steeds meer hun sympathieke trekken. Ze dobberen grotendeels passief mee op de stroom van gebeurtenissen en de zeldzame keren dat ze handelen nemen ze negen van de tien keer de verkeerde afslag. Ze zijn redelijk hopeloos, wat frustrerend is. Toch leef je als lezer met ze mee, want Kapoor maakt hun wanhoop invoelbaar. Het sijpelt door in wat ze denken, wat ze zeggen en hoe ze zich gedragen. Het druipt van de pagina’s af. Het bepaalt de naargeestige sfeer van de roman, waarin elke foute beslissing de personages dichter bij de afgrond brengt. Zo stevent het verhaal op het onafwendbare einde af.

Tijd van zonde sleept de lezer meedogenloos mee naar de kern van een door en door verrotte samenleving. Kapoor verweeft de spanning van een thriller met de zoektocht van personages naar een doel in het leven en schetst tegelijkertijd een vernietigend beeld van hedendaags India.

'Als je hier iets mee doet, moet je niet vergeten dat het niets zal veranderen, dit is Kali Yuga, het ten dode opgeschreven tijdperk, het duistere tijdperk, de tijd van zonde. De mensen op de weg blijven dood. De baby blijft ongeboren. De Gautams van deze wereld gaat het voor de wind. De Ajays van deze wereld zullen er altijd voor opdraaien. En Sunny? Ik weet het niet. Ik weet helemaal niets meer. Het rad blijft draaien tot het ons uiteindelijk allemaal zal verzwelgen.'

Oftewel: vergeet het, Jake. Dit is New Delhi.