Groepsbewustzijn, dysonbollen en denkende materie

Ik kocht dit boek tijdens een verjaardagsactie van de auteur.
In De afvallige ster volg je twee verhaallijnen. De eerste is die van politieagent Mogart Silvon. Net als iedereen in zijn stad dient hij de grote godin Firona. Het is een hard wereld. Wie niet genoeg presteert, belandt achter de muur. Een plek waar je niet wilt zijn. Als lezer had ik graag meer willen weten over het contrast tussen die twee werelden, hoewel daar ook een compleet nieuw boek mee te vullen is.
Tijdens een missie ontdekt Mogart een mysterieus symbool. Op zoek naar wat dat kan betekenen, komt hij bij de grote godin Firona. Zij geeft hem een bijzondere opdracht: achterhalen wat er met haar zoon is gebeurd. Hiervoor krijgt hij een lichaam van denkende materie, dat schijnbaar elke vorm kan aannemen. Waarom hij dan toch voor bepaalde keuze gaat, aangaande zijn lichaam is mij soms een raadsel.
De tweede verhaallijn die je volgt is die van Salato. Hij is samen met een aantal leeftijdsgenoten opgevoed door robots. De bedoeling is dat ze uiteindelijk een groepsbewustzijn gaan vormen. Maar Salato wordt door de anderen gepest en buitengesloten. Mag een individu opgeofferd worden ten behoeve van de groep?
Door de lange hoofdstukken moest ik telkens schakelen en nadenken om het verhaal van het andere personage weer op te kunnen pakken. Persoonlijk had ik de hoofdstukken korter gemaakt, zodat het makkelijker is om de draad van Mogart/ Silvano weer op te pakken. Ook het einde kon ik niet altijd goed volgen. Het verhaal gaat opeens wel erg snel, met veel verschillende wendingen.
Dit boek neemt je mee in een wereld van dysonbollen, groepsintelligenties, ruimetreizen en op hol geslagen technologie. Het laat je ook nadenken over wat ons menselijk maakt en wat de definitie van intelligent leven is. Wie graag op ontdekkingstocht gaat naar buitenaardse werelden en prima om kan gaan met een aantal technologische/ wetenschappelijke termen, zal aan dit boek veel plezier beleven.