Historische roman met een vleug fantasy

Ik las dit boek voor de groep Boeken toer, waarin boeken rondreizen van de ene lezer naar de volgende lezer.

Het boek begint met een soort proloog, dat als een lied is opgeschreven. Hierin wordt verhaald over de Griffioen. Daarna maken we een tijdreis naar het België van 57 voor Christus.
De Keltsiche stammen, die vooral elkaar bestrijden, sluiten een wankel bondgenootschap tegen hun gezamenlijke vijand. Malderik, de zoon van Boduognat houdt meer van zijn lier dan van zijn zwaard. Toch moet hij vechten tegen de Romeinen. Als de situatie hopeloos lijkt, wordt een aanvalsplan bedacht dat de loop van de geschiedenis zal beïnvloeden. Het is aan Malderik om te bemiddelen tussen de verschillende stammen, die elk hun eigen belangen hebben.
Temidden van de strijd tegen de Romeinen, zoekt Malderik zijn eigen weg en probeert hij zijn eigen problemen op te lossen. Af en toe krijgt hij beelden en opdrachten van de goden door, wat hem soms in tweestrijd brengt. Ook Ester, een leerling van een ovaat, krijgt geregeld boodschappen van de goden door. Zij ziet visioenen van een door mensen verlaten land. Als lezer vraag je je af waar dat land ligt en waarom het verlaten is. Is dat de toekomst van het grondgebied van de Nerviërs, waartoe Malderik behoort?
Daarnaast zijn er ook scenes met een oudere vrouw, die wat in de war lijkt. Ik heb me lang afgevraagd wat haar rol is en wat het verband is tussen haar, Malderik, Ester en de druïde Segovax.
Het boek begint als een historische roman, waarbij er iets gebeurt waarvan je je lang afvraagt wat het te betekenen heeft. Het past niet in een historisch boek. De visioenen van Malderik lijken meer op symptomen van een geestesziekte. Naarmate je verder komt in het boek komt er steeds meer fantasy bij en begeven personages zich in de Achtergrond, waar de goden wonen. Deze scenes zijn heel leuk geschreven, je ziet het zo voor je hoe iemand probeert in de Achtergrond te geraken. Naast de goden, zoals Belenos en Sukelos, komen er ook andere wezens in voor. De Iepers vond ik persoonlijk het grappigst.
De hoofdpersoon is Malderik, een jongeman van negentien, maar sommige scenes zijn vanuit een ander perspectief geschreven. Daarvan vond ik het gestuntel van Segovax in de Achtergrond het leukste. Hij denkt dat hij heel wat is omdat hij een druïde is en wil graag alles weten.
Dit boek is het eerste deel van De verloren stammen van Aden en aan het eind ben je nieuwsgierig hoe het verder gaat. Toch denk ik dat dit boek ook wel los te lezen is.
De titel blijft lang onduidelijk, wie zijn die verloren stammen? Zijn dat de Nerviërs, Aduatiërs, Remers en andere Belgische stammen?
Voorin het boek is een overzichtskaart en detailkaart van het gebied opgenomen.
Achterin het boek staat een historische noot met onder andere een lijst van plaatsnamen uit het boek hoe ze in die tijd heetten en hun huidige naam. Sommige personages, zoals Julius Caesar en Boduognat hebben echt bestaan. Ook de veldslag aan het begin van het boek vond echt plaats. Dit is leuke achtergrondinfo in het boek.
Wie een fantasy roman verwacht kan beter een ander boek nemen, de historische gebeurtenissen voeren de boventoon. Wie graag een historische roman leest, en zich over het beetje fantasy kan zetten, zal dit boek zeker waarderen.
Op de website van de auteur is meer informatie over dit boek te vinden.