Fantasy met een vleugje geschiedenis

Eerder las ik het eerste deel uit deze serie, De schreeuw van de Griffioen. Als dank voor mijn recensie destijds, ontving ik van de auteur dit tweede deel. Hiervoor mijn dank.
De wil van Adens goden gaat verder waar deel 1 ophield. Hoofdpersoon is ook nu weer Malderik Boduognati. Het eerste deel was meer een historische roman die zich afspeelde ten tijde van de Romeinse overheersing in het huidige België en bevatte slechts een vleugje fantasy, vooral wanneer personages in vervoering raakten en daardoor de geestelijke wereld van de Achtergrond betraden. Bij dit tweede deel is het eerder andersom. Het is voornamelijk fantasy, met slechts een vleugje historische achtergrond. Weliswaar speelt het verhaal zich af tegen een historische setting, maar uit weinig dingen blijkt dat dit de tijd van de Romeinen was.
Hoewel er verwijzingen naar het eerste deel zijn, is dit toch een heel nieuw verhaal. Je zou het bijna los kunnen lezen, ware het niet dat het soms toch wel prettig is om bepaalde voorkennis te hebben.
Oppergod Belenos heeft Malderik naar een onbekende wereld gestuurd. Daar moet hij nieuwe goden brengen naar de huidige bewoners. Deze zitten echter niet allemaal op zijn komst te wachten. Anderen hebben al hun eigen god en weer anderen willen Malderik gebruiken voor hun eigen gewin. Malderik maakt in dit boek een epische reis door een onbekend land met vreemde volkeren, wezens en gebruiken. Iedereen wil hem voor zijn karretje spannen en het is aan Malderik om de juiste beslissing te nemen.
Doordat Malderik een reis maakt en verschillende personen ontmoet, leer je iedereen vanuit verschillende invalshoeken kennen. Zo zijn er onder andere Zandmensen, Steenmannen en Azaren. Persoonlijk vond ik de Dalmers, pratende lastdieren, het leukste.
Malderik komt vaak besluiteloos over en schuift beslissingen voor zich uit of laat die aan anderen over. Doordat er ook genoeg andere personages in het boek zijn, vanuit wiens perspectief je af en toe een blik krijgt, was het verhaal nergens saai of langdradig.
Het boek eindigt heel open. Het is duidelijk dat er nog een volgend deel zal komen. Ik hoop dat daarin in ieder geval de Dalmers terugkeren.
Wie had verwacht met dit boek opnieuw een historische roman in handen te hebben, kan het beter bij alleen het eerste deel houden. Wie houdt van fantasy tegen een historische achtergrond, zal met dit boek zeker aan zijn trekken komen.