Ervaringen van een maatschappelijk werker in een Blijf-van-mijn-lijf-huis

Voor de groep Boeken toer van Attie Dottinga mocht ik dit boek lezen, waarvoor dank. Boeken toer is een platform waarop auteurs hun boeken laten rondreizen. In ruil voor een recensie kunnen lezers het boek gratis lezen, waarna ze het op eigen kosten doorsturen naar de volgende lezer. Het Selfpubcafé is een vergelijkbaar initiatief.

Een veilige plek is losjes gebaseerd op de ervaringen van de auteur toen zij in de vrouwenopvang werkte.
Hoofdpersoon in het boek is Mara. Zij werkt als maatschappelijk werker in een Blijf-van-mijn-lijf-huis. Het lijkt idealistisch, maar ook hier moet er gepresteerd worden. Vrouwen moeten zo snel mogelijk doorstromen naar een eigen woning buiten de opvang en lege plekken moeten snel weer worden opgevuld. Er moet winst worden gemaakt. Teammanager Marie-Louise let vooral op het financiële plaatje. Morele steun aan de medewerkers ontbreekt en bij het team staat ze niet goed bekend.
In het boek lees je stukjes uit de verhalen van vrouwen en kinderen die in TVT (Traject Veilige Toekomst) verblijven, een onderdeel van het Blijf-huis. Mara is hun begeleider en helpt hen hun leven op derit te krijgen en geeft ook morele steun. Met sommige vrouwen gaat het uiteindelijk goed, anderen keren steeds weer terug naar Blijf. Er is ook een vrouw die telkens zwanger raakt, maar niet goed voor haar kinderen kan zorgen. Mara heeft veel geduld nodig bij haar. Tussen de vrouwen onderling is er soms ook ruzie, mede door de vele verschillende culturen en milieus waaruit ze afkomstig zijn, want huiselijk geweld komt helaas in alle culturen en algen van de bevolking voor.
Privé laat Mara zich meeslepen in een erotisch avontuur met onverwachte gevolgen. Mara ontkent alle signalen die ze van haar omgeving krijgt over deze relatie. Moet ze nu zelf ook naar een Blijf-huis? En hoe doe je dat, zowel slachtoffer zijn als hulpverlener?
Gedurende het boek leer je meer over Mara’s moeizame jeugd en haar pestverleden. Het verklaart hoe Mara is en waarom ze sommige dingen doet. Als lezer wil je haar soms door elkaar schudden en waarschuwen. Dat geldt ook voor de vrouwen die na de opvang toch weer terugkeren bij hun gewelddadige ex of familie.
Het boek bestaat uit drie delen, die elk zijn onderverdeeld in talloze kleine stukjes, vaak van een halve bladzijde of minder. De auteur strooit zo met kleine stukje informatie over Mara en haar collega’s, de moeizame relatie met de teammanager, Mara’s jeugd en privéleven en de vrouwen die ze begeleidt.
Mara maakt vaak de vergelijking met ballonnen. Soms vertelt iemand je iets persoonlijks, waar je eigenlijk meteen op moet reageren. Als je te lang wacht, is die kans voorbij omdat de ballon dan al buiten bereik is. Sommige vrouwen hebben zoveel problemen (ballonnen) dat alle touwtjes ervan hopeloos in de knoop zitten. Mara wil graag alle knoopjes weer lospeuteren, maar denkt ze daarbij wel aan haar eigen ballonnen?
Door de verschillende vrouwen die in Blijf wonen en door Mara’s privéleven leer je dat er verschillende vormen van huiselijk geweld zijn. Het klassieke stereotype van man slaat vrouw is niet altijd waar. Er zijn ook vrouwen (en mannen) die vluchten vanwege psychische of geestelijke mishandeling. Zo bezien zijn er misschien wel veel meer slachtoffers dan je denkt.
Ondanks het heftige onderwerp is het boek luchtig geschreven, je vliegt er zo doorheen. Wanneer de tekst op de bladzijden was uitgevuld, in plaats van links uitgelijnd, was het qua vormgeving net iets mooier geweest, maar dat doet zeker niets af aan het leesgenot.
De titel zegt alles over de inhoud. Het boek gaat namelijk over de veilige plek die een Blijf-huis is en over de bewoners die ook na hun verblijf een veilige plek willen hebben. Toch zou een ondertitel meer duidelijkheid geven over het boek.
Op de cover staat een boom in de herfst waar een rode ballon voor hangt. De ballon is niet erg duidelijk, het is meer een ovaal waar je de takken van de boom doorheen ziet. Het geeft aan dat het geweld altijd aanwezig blijft. Er blijven altijd daders van huiselijk geweld en als slachtoffer draag je de littekens ervan levenslang met je mee. Het kleurgebruik van de cover is heel vrolijk en kleurrijk, want er blijft altijd hoop en het verblijf in een Blijf-huis is het begin van een leven met hopelijk meer lichtpuntjes.

Op de website van de auteur kun je meer lezen over de achtergrond van dit boek en vind je een boektrailer: www.schrijftaal.org.