over een (bijna) doodgebloed huwelijk

Ik heb dit boek ooit bij een boekenketting gewonnen. Toen leek het me een leuk boek, maar het bleef nog jaren ongelezen in de kast liggen.
Het boek begint met Elizabeth, bijgenaamd Birdie, die tegen haar vriendin klaagt over haar huwelijk. Het verhaal wordt vervolgens afwisselend verteld vanuit Elizabeth en vanuit haar man Jack. Hij is druk bezig met carrière maken en zij heeft hem jarenlang gevolgd en gesteund. Haar eigen belangen zette ze daarvoor opzij. Op een gegeven moment krijgt Jack een baan in New York aangeboden en moeten ze weer verhuizen. Elizabeth voelt zich daar helemaal niet thuis. Ze mist het strandhuis in Oregon en de armen van Jack, die het veel te druk heeft met zijn nieuwe baan. Als haar vader plotseling overlijdt, neemt Elizabeth een dramatische beslissing.
Dit boek gaat over een (bijna) doodgebloed huwelijk. Er is geen passie meer. Elizabeth heeft zichzelf zo lang weggecijferd dat ze nauwelijks meer weet wat zij zelf wil. Jack is zo druk bezig met carrière maken, dat hij zich een vreemde voelt in zijn eigen gezin.
Als lezer vond ik het interessant om het verhaal vanuit beide perspectieven te volgen. Soms dacht ik: dit is zijn schuld, maar als ik dan het gebeuren vanuit zijn perspectief las, besefte ik dat zij ook schuld heeft.
Beiden doen pogingen om de ander te bereiken, maar falen daar telkens in.
Elizabeth heeft een hechte band met haar vader, maar met haar stiefmoeder kan ze niet goed overweg. Ze wil graag meer weten over haar biologische moeder, maar dat wordt voor haar verzwegen. Deze zoektocht naar wie zij was, vormt de tweede verhaallijn in het boek.
De eerste helft van het boek vond ik vrij saai en eentonig. Vaak twijfelde ik of ik wel moest doorlezen. De dramatische beslissing die Elizabeth neemt, waarover in de achterflaptekst wordt gesproken, voelde ik al vanaf de eerste bladzijdes aankomen. En het duurde maar en duurde maar. Na die beslissing, die voor Elizabeth en Jack grote gevolgen heeft, komt er gelukkig meer vaart in het verhaal. Als lezer volg je wat dit met beiden doen. Ook hun volwassen kinderen worden erdoor beïnvloed en je ontdekt hoe het zo ver heeft kunnen komen. In dit tweede gedeelte is er ook een grotere rol voor Anita, sommige van Elizabeths vriendinnen en een goede vriend van Jack. Je leert ook een beetje hun verhaal kennen.
Het boek is opgebouwd uit vier delen, vernoemd naar de seizoenen. Deze staan symbool voor de fases waarin het huwelijk van Jack en Elizabeth zich bevind.
De titel, In het daglicht, past goed bij het boek. Gaandeweg komt namelijk alles in het daglicht te staan. De oorspronkelijke titel, Distant shores, vind ik beter bij het boek passen. Het betekent “verre kusten” en kan zowel letterlijk als figuurlijk worden uitgelegd.
De cover past bij het soort boek, maar zegt verder weinig over de inhoud.
Al met al ben ik toch blij dat ik dit boek heb uitgelezen. Het zette me ook aan het denken over mijn eigen huwelijk. Hoe veel je ook van iemand houdt, het is altijd belangrijk om jezelf hierin niet te verliezen.