moderne hertellingen van klassieke sprookjes

Ik won dit boek op de blog van Leesdame.nl, waarbij je een boek naar keuze kon winnen. Dit boek stond al lang op mijn lijstje. Dankjewel, Leesdame!

Er was eens bevat vijf hertellingen van klassieke sprookjes als Assepoester en Roodkapje. De overeenkomsten tussen de verhalen is dat de hoofdpersonen allemaal meiden van ongeveer zestien jaar zijn en dat de sprookjes anders aflopen dat je verwacht.
In ieder verhaal zitten elementen uit het originele sprookje en het is vaak niet moeilijk te raden welk sprookje de auteur inspireerde. Dat komt ook door de prachtige zwart-wit tekening aan het begin van ieder verhaal. Bij bepaalde sprookjes horen ook elementen die typisch zijn voor dat sprookje. Zo verwacht je bij Assepoester een boze stiefmoeder en bij Rapunzel een meisje met lang haar dat is opgesloten in een toren. Dit soort herkenbare elementen komen zeker terug in de verhalen, maar er zit ook veel onverwachts in de verhalen.
Wat ik leuk vind is dat niet ieder verhaal een middeleeuwse setting heeft. In sommige verhalen gaat de hoofdpersoon naar de middelbare school. Er is ook een verhaal dat begint als een fantasy, maar gaandeweg blijkt het een sciencefiction te zijn. Dat verhaal vond ik erg leuk en ik zou graag willen weten hoe het verder gaat met de hoofdpersonen.
Niet alles in het boek is even geloofwaardig. Zo lijkt het verhaal over Assepoester naar onze tijd getild te zijn, totdat er ineens magie gebruikt wordt. Dat komt redelijk uit de lucht vallen en ik vind het niet echt bij het verhaal passen. De cursief gedrukte stukjes dialoog die een inkijkje geven in het verleden van hoofdpersoon Davina zijn wel weer leuk bedacht.
In het verhaal van Cathinca van Sprundel spat de liefde voor harpmuziek ervan af. Het is duidelijk dat de auteur weet waarover ze schrijft, tijdens het lezen kun je de muziek bijna horen.
Het verhaal over Roodkapje heeft overeenkomsten met onderduikverhalen uit de oorlog. Je vraagt je af wat je zelf zou doen in zo’n situatie. Ook zet het je aan het denken over in wat voor maatschappij je wilt leven.
Marijke F. Jansen weet een mooi winters sprookje neer te zetten waarin zowel elementen van de sneeuwkoningin zitten als elementen uit het beroemde frozen. De Migyur, of yeti, zijn goed neergezet en je begrijpt de angst van de dorpelingen. Wel is het vreemd dat er op een gegeven moment over lichtjaren gesproken wordt, terwijl het verhaal verder een middeleeuwse setting heeft. Hoe kunnen de personages dan weten wat een lichtjaar is?
In de hertelling van Doornroosje moet je goed zoeken naar het origineel. Dit verhaal is slechts losjes op het origineel gebaseerd, in tegenstelling tot andere verhalen die het origineel wat meer aanhouden. Ik vond het personage Adar erg leuk. Hij heeft een allochtone achtergrond, maar daar wordt niet de nadruk op gelegd.
Op de cover zien we een jonge vrouw die aan Roodkapje doet denken. In combinatie met de achtergrond van een lichtgevend bos en de sierlijke letters past de cover precies bij de inhoud. Ook de titel past perfect bij de inhoud, al had ik persoonlijk voor een andere titel gekozen. Deze titel vind ik iets te algemeen.
Als ik een favoriet verhaal moet kiezen, dan is dat Ontvlochten van Cathinca van Sprundel. Heerlijk hoe dat verhaal in elkaar zit. En ook de fey is een leuk personage.