Aangrijpend, waargebeurd verhaal over een aan alcohol verslaafde moeder en haar jonge kinderen

Yvonne vroeg of ik haar boek wilde lezen, in ruil voor mijn eerlijke mening. Ik ontving van haar het e-book, waarvoor dank.
Wodka & Ranja is gebaseerd op de vroege jeugdherinneringen van de auteur, aangevuld met fictie. Alleen al dat maakt het boek heel erg aangrijpend, dat je weet dat dit echt gebeurd is. Maar ook dat er vandaag nog steeds veel te veel kinderen opgroeien in ongezonde thuissituaties. Je vraagt je af: waarom doet niemand wat? Telkens als er zoiets naar buiten komt en blijkt dat de verwaarlozing/ mishandeling al lange tijd bezig was, is iedereen verontwaardigd over hoe het kon dat niemand eerder ingreep.
Moeder Ria, alleenstaand en aan alcohol verslaafd, doet haar best om voor haar jonge kinderen te zorgen. Ze houdt ontzettend veel van hen, maar nog iets meer van de drank. Dat is er altijd genoeg in huis, maar het gebeurd geregeld dat er geen eten in huis is. Dat de kinderen alleen een droge boterham krijgen, die ze soms ook nog moeten delen.
De vierjarige Jasmijn probeert haar moeder zo goed mogelijk te helpen en tegelijkertijd voor haar zusje Imke te zorgen. Aan veel dingen merk je dat Imke haar zus als de moederfiguur ziet.
Op bijna iedere bladzijde denk je: dit kan echt niet! Zo zijn de kinderen geregeld alleen thuis, terwijl hun moeder ladderzat in de kroeg zit. Je wilt in het boek kruipen om die kinderen daar weg te halen. Maar ik vroeg me ook af: wat gebeurt er met Ria als haar kinderen weg zijn? Haar drankprobleem is daarmee zeker niet opgelost.
Gelukkig hebben de kinderen buurvrouw Corrie. Een lieve vrouw bij wie ze terechtkunnen. Zij probeert Ria ook te helpen. Tegelijkertijd wil ze ook geen ruzie met Ria. Ria trekt veel op met Jacob, de kinderen moeten hem oom noemen. Ria en Jacob drinken samen bier en vrijen met elkaar. Vaak maken ze knallende ruzie, ook waar de kinderen bij zijn. Ik dacht vaak: gooi die Jacob de deur uit!
Het boek bestaat uit drie delen. Eerst Ria, dan een tijdsprong en volgen we Imke, en tenslotte nog een klein stukje Ria.
Geregeld moest ik even slikken. Eén keer voelde ik echt mijn tranen branden en had ik het heel moeilijk. Ongelooflijk waar die kinderen, maar ook moeder Ria doorheen gaan. Ik gunde de kinderen heel erg een happy end en na ieder incident hoopte ik dat er definitief werd ingegrepen en dat het gezin hulp zou krijgen. Maar ook vroeg ik me af wat beter was. Tenslotte hielden de Jasmijn en Imke wel ontzettend veel van hun moeder.
De titel zegt eigenlijk alles over de inhoud. Wodka en Ranja gaan niet samen. Een kind kan niet veilig opgroeien in een situatie waar er drankmisbruik is.
Ook de getekende cover is alleszeggend. Twee jonge kinderen tussen een omgevallen glas ranja en lege drankflessen. De jongste, die alleen een luier draagt, houdt haar knuffel en haar grote zus stevig vast. De oudste draagt een kapotte, gerafelde jurk.
Het eenvoudige taalgebruik zorgt ervoor dat je zo door het boek vliegt. Maar pas op: door het heftige onderwerp is het beter om het boek af en toe aan de kant te leggen.
De helft van alle royalty’s gaat naar stichting Het Vergeten Kind, zij zetten zich in voor een veilig en liefdevol thuis voor ieder kind.