Lezersrecensie
Over een klein eiland met een groots bestaan
Een japanse roman, healing fiction, geschreven door Yoshimura Keiko pseudoniem van een jonge japanse schrijver,, 108 gongslagen. vertaling Hilda Schraa uitgegeven bij Harper Collins
Het is een heerlijke beschrijving van het leven op Toshima, een eiland van vier vierkante kilometer, waar je alleen met de boot kunt komen en dat dan nog alleen bij goed weer.
Je volgt het leven van de 61-jarige Sohara die hier als klusjesman woont samen met zijn vrouw Yoko. Op een mooie manier word je meegenomen naar het leven in de kleine gemeenschap, het zou benauwend kunnen zijn maar door alles wat er gebeurt en hoe dat wordt omschreven, voelde dat voor mij niet zo. De 20 jarige dochter van Sohara studeert op het vaste land en wordt thuis verwacht voor oudjaar, in het nieuwe jaar gaat zij naar Italie om daar haar studie voort te zetten. Hier hebben Sohara en zijn vrouw voor gespaard. Dan zijn er een paar onverwachte ontwikklingen, negatief en positief. Het belangrijkste in het verhaal is de manier van leven van Sohara en hoe hij zich nuttig maakt bij alle bewoners op het eiland, zichtbaar en onzichtbaar. en zijn onverwoestbare vertrouwen in de goedheid van de mens, zal dit terecht zijn? Regelmatig wordt er ook teruggeblikt op de levens van de verschillende bewoners wat een mooie toevoeging is.
Het lijkt een stap terug in de tijd zoals men op het eiland leeft,maar dan gaat het ineens wel over een mobiele telefoon en mailverkeer, ik vond dit leuk om zo te lezen.
Doordat sommige handelingen erg uitgebreid werden omschreven of herhaald raakte ik af en toe uit de flow vandaar drie sterren. het ging wel richting de vier.
En van mij had de woordenlijst achterin het boek wel mogen worden vervangen door voetnoten op de paginas, maar dat is iets persoonlijks, anderen zullen dàt misschien weer als storend ervaren.
Ik ben fan van japanse literatuur, de verhalen stralen meestal veel rust uit en dat kan in mijn drukke wereldje af en toe heel welkom zijn. Er zitten ook meestal wel een of meerdere levenslessen in, zo ook in dit verhaal.
Ik las het boek voor leesclub van Harper Collins
Het stukje healing fiction waar dit boek onder valt ging voor mij iets minder op omdat ik sommige stukjes te langdradig vond en daardoor dus uit de flow raakte, zoals ik al eerder schreef.
Plaatselijke wijsheid"je kunt het eiland pas begrijpen als je het verlaat"
Het is een heerlijke beschrijving van het leven op Toshima, een eiland van vier vierkante kilometer, waar je alleen met de boot kunt komen en dat dan nog alleen bij goed weer.
Je volgt het leven van de 61-jarige Sohara die hier als klusjesman woont samen met zijn vrouw Yoko. Op een mooie manier word je meegenomen naar het leven in de kleine gemeenschap, het zou benauwend kunnen zijn maar door alles wat er gebeurt en hoe dat wordt omschreven, voelde dat voor mij niet zo. De 20 jarige dochter van Sohara studeert op het vaste land en wordt thuis verwacht voor oudjaar, in het nieuwe jaar gaat zij naar Italie om daar haar studie voort te zetten. Hier hebben Sohara en zijn vrouw voor gespaard. Dan zijn er een paar onverwachte ontwikklingen, negatief en positief. Het belangrijkste in het verhaal is de manier van leven van Sohara en hoe hij zich nuttig maakt bij alle bewoners op het eiland, zichtbaar en onzichtbaar. en zijn onverwoestbare vertrouwen in de goedheid van de mens, zal dit terecht zijn? Regelmatig wordt er ook teruggeblikt op de levens van de verschillende bewoners wat een mooie toevoeging is.
Het lijkt een stap terug in de tijd zoals men op het eiland leeft,maar dan gaat het ineens wel over een mobiele telefoon en mailverkeer, ik vond dit leuk om zo te lezen.
Doordat sommige handelingen erg uitgebreid werden omschreven of herhaald raakte ik af en toe uit de flow vandaar drie sterren. het ging wel richting de vier.
En van mij had de woordenlijst achterin het boek wel mogen worden vervangen door voetnoten op de paginas, maar dat is iets persoonlijks, anderen zullen dàt misschien weer als storend ervaren.
Ik ben fan van japanse literatuur, de verhalen stralen meestal veel rust uit en dat kan in mijn drukke wereldje af en toe heel welkom zijn. Er zitten ook meestal wel een of meerdere levenslessen in, zo ook in dit verhaal.
Ik las het boek voor leesclub van Harper Collins
Het stukje healing fiction waar dit boek onder valt ging voor mij iets minder op omdat ik sommige stukjes te langdradig vond en daardoor dus uit de flow raakte, zoals ik al eerder schreef.
Plaatselijke wijsheid"je kunt het eiland pas begrijpen als je het verlaat"
1
Reageer op deze recensie