De Daf, een echte Hollandse auto.

"Pa, het is gewoon een Dafje, hoor" placht ik op zo verveeld mogelijke toon te zeggen.
Mijn vader zag echter op de stoep een Volvo staan, net als bij de dokter en bij de notaris. Dat was, vond hij, lang niet kwaad voor een jongen uit de mijnstreek. En wat hij gelijk had.
Zo eindigt het goed gedocumenteerde verhaal van Thomas Vaessens over de Daf.
In acht hoofdstukken, een voorwoord en een epiloog neemt hij de lezer mee in de wereld van de gebroeders Van Doorne met hun Daf.
Deze Brabantse ondernemers voelen de mentaliteitsverandering en modernisering eind jaren vijftig goed aan.
DAF, voorheen Van Doorne's Aanhangwagenfabriek N.V., is de afkorting voor Van Doorne's Automobielfabriek N.V.
Het is een auto- en een vrachtautofabrikant, in 1932 opgericht door Hub van Doorne te Eindhoven, nadat de gebroeders Hub en Wim vanaf 1928 een kleine mechanische werkplaats gedreven hadden.
In 1958 presenteert Hub van Doorne op de Amsterdamse RAI de eerste Daf.
De naoorlogse groei en de uitbreiding van de sociale zekerheid komen de Daf zeer ten goede.
Thomas Vaessens geeft de lezer een fraai beeld over de opkomst en ondergang van de Daf, en plaatst het geheel in een passend tijdsbeeld. De Daf werd een geliefd bezit voor velen. Betaalbaar en van Nederlandse makelarij.
Een mooi staaltje van ondernemerschap van Hub van Doorne.
Alleen met een diploma van lager onderwijs brengt hij het tot een eredoctoraat aan de T.H. te Delft.
Tien jaar na de eerste presentatie van de Daf op de RAI gaan de deuren van een nieuwe Daf fabriek in Born open.
Geholpen door de staat met een lening van 100 miljoen gulden en nog eens een 25% deelbelang (ter waarde van 66 miljoen gulden) groeide het DAF-concern uit tot een grote onderneming.
Niet alleen voormalige mijnwerkers kwamen op de nieuwe banen af; veel mannen werden uit Marokko geworven om als gastarbeider in Born te werken.
Voor hen werden een klooster en het retraitehuis St.Ignatius in Spaubeek aangekocht.
De mannen verbleven in Spartaanse gebouwen.
Immers, het was voor even.
In totaal kwamen er 2200 gastarbeiders in de gezellenhuizen.
In hoofdstuk 4 wordt de poging om de Daf in Amerika te promoten beschreven.
The Dutch took the clutch.
Dit avontuur heeft geen succes, mede omdat Amerika in 1967 strengere regels voor import invoert.
Ondanks het succes van de verkoop van de auto's kreeg de Daf laatdunkende namen, zoals de truttenschudder.
Achteraf gezien speelde misschien de reclame voor de Daf een rol.
En eenmaal een etiket opgeplakt, is het moeilijk dit ongedaan te maken.
In 1976 ging de Daf over naar de Volvo.
Gedaan was het met het autootje.
In achteruitrijraces werd hij letterlijk kapot gereden.
Voor de lezer is het plezierig,dat Thomas Vaessens zijn achtergrond als Neerlandicus niet verloochent.
Het is smullen als hij o.a. Anton Coolen, A.F.Th. van der Heijden, Frans Kellendonk en Toon Kortooms erbij haalt. Ook jeugdheld Bas Bannink komt in beeld.
Er is zelfs een boek "Bas Bannink en de Daf 600" geschreven. Verhalend vind ik Thomas Vaessens op zijn best.
Enkele zijpaden waren voor mij niet helemaal logisch.
Zoals het hoofdstuk de auto als sekssymbool.
Juist hiervan kan je de Daf niet beschuldigen.
Af en toe bekroop mij het idee dat de auteur wat behoefte aan volume had.
Al met al toch een mooi boek over de Daf in zijn tijd, dat ik met plezier heb gelezen.