Dans van de Maanroos (4 sterren)

~ En een prins zonder macht, is net zo nuttig als een sleutel zonder slot ~

Lucille had nooit verwacht dat haar leven binnen enkele dagen zo op zijn kop zou staan. De ene dag is ze op de vlucht na een diefstal, de andere dag wordt ze uitgenodigd voor het bal van de prins.
De enige voorwaarden? Het dragen van een jurk bedekt met rozen en dansen met de prins. Makkelijk zat toch?

Het fijne van dit korte verhaal is dat je snel in de actie zit en dat er een prettig tempo in zit. Jami’s schrijfstijl is pakkend en samen zorgt dit ervoor dat ik door het verhaal heen ben gevlogen (binnen een paar uur had ik het uit ;) ) Het voelde geen moment zwaar of saai, maar juist luchtig en het was een fijne afwisseling voor alle dikke boeken die ik de laatste tijd heb gelezen.

De personages zijn interessant en ik was graag meer te weten gekomen over Lucille en de rest. Op sommige momenten voelen ze een tikje vlak en mist de ontwikkeling een beetje, maar ook dat is iets wat je al snel hebt met korte verhalen en het stoorde me totaal niet. Er zitten wel grote tijdsprongen in het verhaal, wat waarschijnlijk ook de reden is dat de ontwikkeling van personages wat onderbelicht blijft.

Ik was niet heel erg verrast door het einde van het verhaal, maar het voelt zeker als een goede afsluiting. Een leuke toevoeging vind ik dat het verhaal zich in dezelfde wereld afspeelt als Jami Leigh’s duologie (De Lumin Kronieken). Al met al vind ik het een heel geslaagd kort verhaal, met leuke personages en een interessante verhaallijn, dat in mijn ogen zeker potentie heeft voor een vervolg of prequel, omdat het verleden van Lucille en de andere personages me nieuwsgierig heeft gemaakt.


~ Er zijn wonden die dieper gaan dan die van je huid, de wonden die niemand ziet, de wonden waar niemand zich ooit druk om maakt ~

~ De vrouw bedekt door rozen die blozen,
die haar maanlicht laat schijnen, helder en puur,
wordt door de Dans als vorstin verkozen,
en onthuld als een bruid in het avonduur ~