Heerlijk tussendoortje in de serie

Achterflap:
Maanden na de explosieve gebeurtenissen in Hof van vleugels en verwoesting, zijn Feyre, Rhysand en hun vrienden nog steeds bezig met de wederopbouw van het Nachthof en de immens veranderde wereld daarbuiten. Maar de Winterzonnewende is eindelijk dichtbij, en biedt een verdiend uitstel van de werkzaamheden. Toch kan zelfs de feestelijke sfeer de schaduwen van het verleden niet tegenhouden.

Terwijl Feyre haar eerste Winterzonnewende als Hoge Fae beleeft, ontdekt ze dat haar dierbaren meer wonden hebben dan ze dacht. Littekens die een grote invloed hebben op de toekomst van hun hof.

Dit boek gaat verder waar het vorige deel eindigde en deze keer neem je als lezer nog diepere kijk in de standpunten van andere personages dan alleen Feyre.

De manier waarop de personages het leven in de maanden erna oppakken is heel uniek. Normaliter eindigen series of boeken na de oorlog en in epiloog wordt er nog een kleine blik geworpen op het leven erna, maar dit gaat nog een stap verder.
De wereld en personages zijn zo perfect met elkaar verweven.
Er waren veel positieve, betekenisvolle momenten en tevens ook hilarisch.
Ondanks de festiviteiten zijn niet alle dingen hersteld. Er ontstaat een gevoel van onrust waardoor het verlangen ontstaat om meteen het volgende boek te willen lezen.

Dit was zo'n geweldige tussendoortje in de aanloop naar het volgende deel en ondanks wat sommige tegenstrijdige meningen, denk ik dat deze novelle zeker een toegevoegde waarde had.