Liefde, geloof en hoop in een roman met spanning en diepgang

Dit is de tweede keer dat ik het boek mag lezen, de eerste keer was het nog een manuscript en nu had ik het definitieve exemplaar in handen. Heerlijk gevoel om een manuscript tot leven te zien komen, zeker in deze rare tijden met het rondzwervende corona virus. De boeklancering, die in het klooster waar een gedeelte van het verhaal zich afspeelt, zou plaats vinden ging niet door. Een enorme domper, maar de zorg en verplegend personeel krijgt in dit boek alle aandacht die het verdient en dit boek kon in geen betere tijd uitkomen. Iedereen hunkert nu naar hoop, geloof en liefde en al deze facetten komen aanbod in dit boek. Mary van Duuren weet in dit boek liefde, geloof, hoop, historie, gezondheidszorg, relaties, ontroering, misdaad en spiritualiteit samen te brengen tot een mooi en spannend verhaal met de nodige wendingen. Angela en Patrick gaan door een moeilijke tijd als stel en dat heeft zijn weerslag op het gezin. Hun twee kinderen gaan beide anders om met de spanningen in het gezin. De hooggevoelige Eva probeert het gezin bij elkaar te houden en wil de communicatie aan de gang houden, ze werpt tijdens avondeten regelmatig een balletje op om het gezin weer aan het praten te krijgen. Jens, hun puberende zoon daarentegen, gooit zijn kont tegen de krib en loopt weg van de problemen in plaats van ze bespreekbaar te maken. Zijn gedrag drukt een zware stempel op het gezin, zeker als blijkt dat hij verkeerde vrienden heeft. Angela probeert alle balletjes hoog te houden en wil iedereen tevreden stellen. Dat is een onbegonnen missie en het loslaten kost haar veel moeite. Naast de perikelen in het gezin, zorgt ze ook nog voor haar moeder, waar het steeds slechter mee gaat. Op haar sterfbed deelt zij een geheim met Angela wat haar hele leven op de kop zet. Niets is meer wat het was, haar hele leven lijkt opeens een leugen. Krijgt Angela de regie over haar leven weer terug? De twijfels, onmacht en verdriet zijn voelbaar, ik kon mij dan ook goed inleven in de personages. Jong of oud, het is herkenbaar wat er door hun heen gaat. Het tegendraadse van de tiener, die liever zelf zijn problemen oplost of de twijfels en alles in het gareel willen houden van de moeder. Het is niet moeilijk om je in te leven in de personages. De ontknoping komt vroeg aanbod, maar voor een roman geeft deze vroege ontknoping meer tijd om uit te leggen hoe het ontstaan is. Dit geeft dan weer meer ruimte tot verdieping en dat maakt van deze roman een roman met een goede dosis spanning en diepgang.