Levenslessen met Nepal als decor

De drukke, carrièregerichte Maëlle laat zich door een zieke vriendin overhalen om naar Nepal te vliegen om een manuscript op te halen. Het manuscript zou de vriendin kunnen helpen om beter te worden. Maëlle laat alles uit haar handen vallen en vertrekt. Maar in Nepal blijkt degene die haar het manuscript zou overhandigen niet op de afgesproken plek te zijn. Er volgt een bijzondere trektocht.

Als lezer wordt je net zo overvallen door het verzoek om naar Nepal te gaan als Maëlle zelf. De vlotte start trekt je direct het verhaal in. Maar waar het schrijftempo mij in het begin zo aansprak, was dat halverwege precies hetgeen waardoor ik mijn aandacht er niet meer bij kon houden. Nergens gaat het verhaal écht de diepte in, waardoor je de personages niet echt leert kennen. Daarbij leek het gemak waarmee de hoofdpersoon, een rationele vrouw met een verantwoordelijke baan, zich liet meeslepen op deze tocht en de spirituele boodschap oppikte vrij onrealistisch.

De schrijfster wil overduidelijk een boodschap overbrengen met het boek. Het ligt er wel weg dik bovenop en wordt het ook nog regelmatig herhaalt. Ook wordt de theorie achter de boodschap uitgebreid verhandeld. Toch zijn de spirituele lessen niet alleen maar vervelend. Om de boodschap kracht bij te zetten citeert de schrijfster veel diepzinnige quotes, en schrijft zelf ook een aantal citaatwaardige regels.

De verwachting waarmee ik het boek ging lezen bepaalde in dit geval sterk mijn uiteindelijke oordeel. Dus wees gewaarschuwd: wie denkt een diepzinnige roman over een trektocht te lezen, komt waarschijnlijk bedrogen uit. Maar lees je met de verwachting van een spirituele gids in verhaalvorm, dan kun je mogelijk genieten van mooie levenslessen, met het schilderachtige Nepal als decor.