Lezersrecensie
After I Do, mooi en herkenbaar
After I Do
De auteur doet het bijna gewoon lijken, maar toch voelt het ontzettend herkenbaar en echt.
Een man en vrouw staan op een kruispunt in hun huwelijk. Ze besluiten samen om een jaar uit elkaar te gaan om te kijken of ze hun huwelijk kunnen redden. Er is maar één regel: ze mogen dat hele jaar geen contact met elkaar opnemen.
Lauren en Ryan hebben het ijkpunt bereikt waarop ze niet langer de moeite nemen om elkaar te vertellen wat belangrijk voor hen is. Ze hebben zich emotioneel terugtrokken en een muur opgetrokken rondom hun hart.
Zo erg dat ze de ander beginnen te verachten vanwege hun eigen tekortkomingen.
Taylor Jenkins Reid weet me altijd te raken met haar boeken. Dit boek is weer zo goed geschreven. Alsof je er zelf naast staat en het ziet gebeuren. Van dialoog tot details, van verliefdheid tot rouw. Alles voelt volkomen realistisch. Want verliefd worden is één, maar hoe hou je de sprankeling in je relatie en hoe blijf je elkaar aantrekkelijk vinden. (Ook met spinazie tussen je tanden?) En misschien nog belangrijker, hoe ga je elkaar niet haten als je elkaar niets meer te vertellen hebt?
Mooi hoe de thema's verwerkt zijn in dit verhaal. Hoe je kunt meebewegen met liefde en je relatie diepgang kunt geven op een manier die bij je past en hoe je het opnieuw kunt definiëren. Of hoe je je hakken in het zand zet, en je relatie opgeeft.
Het mooie is dat TJR je een spiegel voor weet te houden, waardoor je onherroepelijk gaat reflecteren. Hoe ga je zelf om met relaties en vriendschappen? En wat doe je, als er scheurtjes ontstaan.
Als je de flaptekst leest, lijkt het een zwaar of dramatisch verhaal, maar dat is het helemaal niet. Er zit ook veel licht en humor in het verhaal en het boek heeft een bevredigend einde .
Aanrader!
De auteur doet het bijna gewoon lijken, maar toch voelt het ontzettend herkenbaar en echt.
Een man en vrouw staan op een kruispunt in hun huwelijk. Ze besluiten samen om een jaar uit elkaar te gaan om te kijken of ze hun huwelijk kunnen redden. Er is maar één regel: ze mogen dat hele jaar geen contact met elkaar opnemen.
Lauren en Ryan hebben het ijkpunt bereikt waarop ze niet langer de moeite nemen om elkaar te vertellen wat belangrijk voor hen is. Ze hebben zich emotioneel terugtrokken en een muur opgetrokken rondom hun hart.
Zo erg dat ze de ander beginnen te verachten vanwege hun eigen tekortkomingen.
Taylor Jenkins Reid weet me altijd te raken met haar boeken. Dit boek is weer zo goed geschreven. Alsof je er zelf naast staat en het ziet gebeuren. Van dialoog tot details, van verliefdheid tot rouw. Alles voelt volkomen realistisch. Want verliefd worden is één, maar hoe hou je de sprankeling in je relatie en hoe blijf je elkaar aantrekkelijk vinden. (Ook met spinazie tussen je tanden?) En misschien nog belangrijker, hoe ga je elkaar niet haten als je elkaar niets meer te vertellen hebt?
Mooi hoe de thema's verwerkt zijn in dit verhaal. Hoe je kunt meebewegen met liefde en je relatie diepgang kunt geven op een manier die bij je past en hoe je het opnieuw kunt definiëren. Of hoe je je hakken in het zand zet, en je relatie opgeeft.
Het mooie is dat TJR je een spiegel voor weet te houden, waardoor je onherroepelijk gaat reflecteren. Hoe ga je zelf om met relaties en vriendschappen? En wat doe je, als er scheurtjes ontstaan.
Als je de flaptekst leest, lijkt het een zwaar of dramatisch verhaal, maar dat is het helemaal niet. Er zit ook veel licht en humor in het verhaal en het boek heeft een bevredigend einde .
Aanrader!
1
Reageer op deze recensie
