Liefdevol feelgoodverhaal: Cappucino & Bitterkoekjes

Als je een vluchtige blik werpt op de cover en de titel van Cappuccino & Bitterkoekjes voel je gelijk feelgood vibes. Ik ben dol op koffie en op bitterkoekjes dus wat dat betreft zit de titel ook helemaal goed.

‘’Suus is docent geschiedenis in het voortgezet onderwijs. Ze twijfelt steeds vaker of dit nog wel bij haar past. Ook haar huwelijk met Justin is niet het sprookje waar ze op had gehoopt. Net voor de zomervakantie van start gaat, krijgt ze een verontrustend telefoontje van Berend, de buurman van haar moeder Ebba. ‘’

Ebba heeft een ernstig ongeluk gehad en ligt in het ziekenhuis. Na de eerste schrik, beseft Suus dat haar zomervakantie goed uitkomt. Ze vertrekt hals over kop naar Drenthe. Daar blijkt haar moeder, na het ziekenhuis nog een lange revalidatie te moeten ondergaan. Behalve de zorg, neemt Suus daarom ook het koffiehuis van haar moeder tijdelijk over.

Stukje bij beetje vindt ook Suus zichzelf terug in het mooie Drenthe. Ze ontmoet bijzondere mensen die haar onbedoeld troosten. De weken vliegen om, maar door tekorten in de gezondheidszorg is het lastig om Ebba naar huis te laten komen en haar de juiste zorg te bieden.

Als het uiteindelijk lukt het om alles rond te krijgen, vertrekt Suus toch niet geheel gerustgesteld, weer terug naar Amsterdam. Haar voorgevoel blijkt juist, een schokkende gebeurtenis doet het met zorg opgestelde kaartenhuis grondig instorten. Wat volgt is een onrustige periode waarin ze eigenlijk niet zo goed weet hoe het verder moet. Maar een ding is zeker: Ze moet terug naar Drenthe!

Ik heb echt genoten van dit verhaal. Dit boek voelt als een koel zeebriesje. Angelique van Dongen heeft een levendige en luchtige schrijfstijl. De emoties kabbelen met kleine golfjes naar je toe en drijven rustig weer weg.

Mensen denken vaak dat feelgood makkelijk schrijven is, maar in mijn overtuiging laat het juist zien hoe goed en reëel een auteur kan schrijven. Het moet precies de juiste dosis van alles bevatten. Ook daarin slaagt Angelique heel goed. De wat zwaardere thema’s als, scheiding, depressie, verlies, het personeelstekort in de zorgsector enz. Alles wordt helder, maar respectvol beschreven. Het stoort nergens, maar geeft juist ruimte om mee te voelen met de emoties van de hoofdpersonages. Als er ergens een puntje van kritiek zou zijn, dan is het dat er van mij iets meer humor in had gemogen.

Het verhaal is goed te volgen en nieuwe personages worden heel natuurlijk geïntroduceerd, waardoor je als lezer helemaal in het verhaal zit. Voor mij was Janus de grote feelgood factor, ik ben een echt kattenmens, maar deze hond mag gelijk blijven.

Dit verhaal laat ook zien, dat je sommige dingen in je leven beter niet kan uitstellen. Het wordt op een mooie manier verwerkt in de roman.

Aanrader!