De Randen - Vanuit het verleden

In zijn debuut De Randen toont scenarist en theatermaker Angelo Tijssens ons een kind dat wordt getekend door angst, een adolescent die zijn driften ontdekt en een man die geen liefde meer durft te vragen. In bezwerend proza laat Tijssens een heden zien dat wordt beheerst door een verleden.

‘’Die geur van natte kalk, die je kunt proeven op de achterkant van je tong, zul je nog vaak ruiken. Je zult nog zeker negen keer verhuizen. Alles wat je op dit moment bezit, zul je verliezen. Alles wat waardevol lijkt, zal verdwijnen.’’

Een paar regels uit het begin. Ze zijn alleszeggend. Tijssens is openhartig en ontroerend over een eerste liefde, seks en de worsteling met de tijd. (En de tijd die zich er langzaam tussen wurmde en vocht en zeepresten). Het past prima bij de actuele thema’s van deze tijd, waarin mensen hun Identiteit en individualiteit proberen te vinden, zonder zwak te zijn of per se anders. Uiteindelijk wil ieder mens hetzelfde, namelijk liefde en erkenning.

De Randen is niet dik. Op pdf zijn het slechts 61 bladzijden, toch is het een boek dat gelijk binnenkomt. Het zuigt zich onmiddellijk vast aan de lezer en gaat net zo gemakkelijk onder de huid zitten. Enerzijds verschrikkelijk, anderzijds verschrikkelijk mooi. Persoonlijk, kon ik soms even geen keuze maken welke de overhand had. Ik moest het echt even laten bezinken toen ik het uit had.

De hoofdstukken zijn kort en wisselen in tijd. Heden en verleden. De Randen speelt zich af aan de kust, aan ‘de rand’ van het land. In het begin klinkt de echo van het verleden door in het huidige decor. Een poëtische, zintuigelijke setting van voorvallen uit het verleden die je door het verhaal heen steeds beter gaat herkennen.

‘’Bloed over haar vingers, terwijl zijn moeder de deur uit stormt, door zijn slaapkamer heen, de trap af, de deur uit, de auto in, de oprit af, tot het stil wordt.

Tot hij begint te snikken, happend naar adem, zijn keel vol kalk ..
Het ontroert en maakt stil. De verwaarlozing zichtbaar in iedere regel’’

Dik twintig jaar later, ontmoet het naamloze hoofdpersonage zijn jeugdliefde. Door de avond en regen, lijkt zijn (oude) vriend op een schim die met een sleutelbos rammelt. Als lezer voel je de onzekerheid van het hoofdpersonage, de ik-verteller. De manier hoe hij denkt, de troosteloze wereld waarin hij, tegen wil en dank, zijn leven moet leiden. De kwetsbaarheid van een kind, een latere man.

Wat volgt is een samensmelting met het verleden. De soms expliciete seksscènes zijn confronterend, ruw en mooi tegelijk, maar bovenal is het ontwapenend en openhartig. De auteur laat veel aan de lezer over, want veel blijft onuitgesproken, maar dat wat tussen de regels staat is zeker net zo beklijvend. Het verhaal neemt je mee, de citaten volgen elkaar op en het is prachtig geschreven.

Verder ga ik niets verklappen, want dat zou zonde zijn van al dit moois. Ik hoop dat andere lezers net zo zullen genieten van de taal en de nostalgische sfeer van dit verhaal.


De Randen | Angelo Tijssens | Uitgeverij: Borgerhoff & Lamberigts

Tags: #transgender #homoseksueel #homofobie #seksuele scenes