Lezersrecensie
Lief prentenboek in collagestijl
Een heel gewoon hondje....
In hotel de Hondenbrok wonen allerlei hondjes. Daar kiezen mensen die graag een hondje willen, er eentje uit. Ook Binkie woont in het Hondenhotel. Maar helaas wordt hij nooit gekozen. Natasja wel, dat is een heel bijzondere poedel, of Sjakie met drie poten wel, want die vinden de mensen zielig.
‘’Was je maar wat groter of wat kleiner,” zegt de baas van het Hondenhotel.’’ Dan wilden ze je wel.’’
Maar Binkie blijft gewoon wie hij is, een heel gewoon hondje. Maar ondertussen staat hij wel als enige in kleur afgebeeld op de omslag. Dat is toch best bijzonder?
Dan hoort Binkie dat het Hondenhotel gaat sluiten! Het Hondenhotel wordt de Kattenbak, vol krabbende katers, wat nu? Honden en katers gaan toch niet samen? En op een kattenbak poepen? Daar wil je toch niet aan denken, als hond?
Bette Westera en Barbara de Wolf hebben samen een prachtig prentenboek uitgebracht. Het laat jonge kinderen zien waar dieren heen gaan als baasjes ze niet meer willen. Maar tegelijkertijd komt ook het besef binnen hoe fijn het is wanneer er naar je omgekeken wordt. En daar hoef je niet per se mooi of bijzonder voor te zijn.
Gelukkig komt het helemaal goed met Binkie, dat is wel zo fijn in een prentenboek voor kinderen.
De illustraties zitten net als het verhaal vol met humor. De kleuren zijn helder, met levendige accentkleuren, en de collagestijl trekt gelijk de aandacht.
Het Hondenhotel wordt als een flatgebouw weergegeven, met in ieder hokje een andere hond. Het baasje van het Hondenhotel is een lief, oud vrouwtje met grijs haar. Haar rollator doet dienst als opstapje of krukje, net hoe het uitkomt. Het is grappig om te zien hoe de uitgekozen honden matchen met de nieuwe baasjes. (Vooral die laatste, met de haren die uitsteken en de uitdrukking op zijn gezicht.) ;)
Wanneer de dozen gepakt worden voor het Rusthuis voor Gepensioneerde Hondenpensionhouders, zien we Binkie in een doos zitten. Het is toch best allemaal spannend. De krabbende katers zien er ook echt eng uit, daar wil je niet tussen komen te zitten.
Een mooi boek met een fijne boodschap, iedereen is bijzonder en mag er zijn!
In hotel de Hondenbrok wonen allerlei hondjes. Daar kiezen mensen die graag een hondje willen, er eentje uit. Ook Binkie woont in het Hondenhotel. Maar helaas wordt hij nooit gekozen. Natasja wel, dat is een heel bijzondere poedel, of Sjakie met drie poten wel, want die vinden de mensen zielig.
‘’Was je maar wat groter of wat kleiner,” zegt de baas van het Hondenhotel.’’ Dan wilden ze je wel.’’
Maar Binkie blijft gewoon wie hij is, een heel gewoon hondje. Maar ondertussen staat hij wel als enige in kleur afgebeeld op de omslag. Dat is toch best bijzonder?
Dan hoort Binkie dat het Hondenhotel gaat sluiten! Het Hondenhotel wordt de Kattenbak, vol krabbende katers, wat nu? Honden en katers gaan toch niet samen? En op een kattenbak poepen? Daar wil je toch niet aan denken, als hond?
Bette Westera en Barbara de Wolf hebben samen een prachtig prentenboek uitgebracht. Het laat jonge kinderen zien waar dieren heen gaan als baasjes ze niet meer willen. Maar tegelijkertijd komt ook het besef binnen hoe fijn het is wanneer er naar je omgekeken wordt. En daar hoef je niet per se mooi of bijzonder voor te zijn.
Gelukkig komt het helemaal goed met Binkie, dat is wel zo fijn in een prentenboek voor kinderen.
De illustraties zitten net als het verhaal vol met humor. De kleuren zijn helder, met levendige accentkleuren, en de collagestijl trekt gelijk de aandacht.
Het Hondenhotel wordt als een flatgebouw weergegeven, met in ieder hokje een andere hond. Het baasje van het Hondenhotel is een lief, oud vrouwtje met grijs haar. Haar rollator doet dienst als opstapje of krukje, net hoe het uitkomt. Het is grappig om te zien hoe de uitgekozen honden matchen met de nieuwe baasjes. (Vooral die laatste, met de haren die uitsteken en de uitdrukking op zijn gezicht.) ;)
Wanneer de dozen gepakt worden voor het Rusthuis voor Gepensioneerde Hondenpensionhouders, zien we Binkie in een doos zitten. Het is toch best allemaal spannend. De krabbende katers zien er ook echt eng uit, daar wil je niet tussen komen te zitten.
Een mooi boek met een fijne boodschap, iedereen is bijzonder en mag er zijn!
1
Reageer op deze recensie