Lezersrecensie
Incrediblybookworm: Lamelos, een heerlijk eigenwijs prentenboek
''Op een dag was ik boos, zo boos, zo vreselijk boos dat mijn vader besloot om mij vast te pakken en nooit meer los te laten.''
‘’Gideon Samson en Milja Praagman vertellen het tijdloze verhaal van een vader en zijn zoon die letterlijk aan elkaar vastzitten. Een prachtig prentenboek over ALLES samendoen en elkaar uiteindelijk toch ook loslaten. Ontregelend, aangrijpend en geweldig grappig. Voor iedereen die weleens een ietsepietsje minder boos zou mogen zijn…’’
Opvallend is dit prentenboek zeker.! Dit heerlijke, eigenwijze, knalgele, linnen prentenboek, met daarop een heel boos kind dat stevig vastgehouden wordt door een man. Het uiterlijk en de titel lokt meteen een lach uit. Het is aaibaar, maar tegelijkertijd lijkt het de lezer ‘LAAT ME LOS’ toe te schreeuwen.
Ik denk dat iedereen met kinderen dit erg herkenbaar vindt. Je kind doet iets, wat fout gaat, en gaat dan al volgens helemaal uit zijn plaat. Al gillend en krijsend storten ze zich boven op je. Als ouder sta je dan even machteloos. Wat moet je doen om je kind te kalmeren? Lachen? Nee dat zeker niet. Huilen? Ook niet. Het beste is om gewoon even af te wachten en je kind kalmerend toe te spreken. Het komt wel goed. Echt waar!
Vasthouden kan goed, maar ook slecht uitpakken, weet ik uit ervaring. Waar mijn ene kind het fijn vond, werd mijn andere kind helemaal hysterisch.
In dit grappige prentenboek is zoonlief ook verschrikkelijk boos. Was hij net nog lekker aan het spelen, nu schreeuwt hij de hele tent bij elkaar. Dat zie je aan alles. Zijn uitdrukking spreekt boekdelen, hij is boos, zo boos, zo vreselijk boos. De gordijnen bollen ervan.
Zijn vader bedenkt maar één ding, en dat is zijn zoon vasthouden en nooit meer loslaten. En nooit meer betekent ook echt nooit meer. Nou maakt zijn vader wel vaker een grapje, maar dit neemt hij wel heel serieus.
En praktisch is dat niet heel uitvoerbaar, want zijn papa gaat mee op de fiets, op de schommel en naar de wc, en ja ook mee naar bed. Uiteindelijk zegt de zoon: 'het is weer over hoor,' maar papa laat hem niet los. Uiteindelijk wordt zoonlief er wel rustig van, tot er opnieuw iets begint te kriebelen…
Dan laat zijn vader hem opeens wél los.
Wat een leuk boek is dit. Het is grappig, confronterend, en vertederend. Het zegt veel over de vader, met die lange benen die zich om zijn zoon vouwen en die overal uitsteken, maar ook over de zoon die langzaam kalmeert en opeens allerschattigst is.
De hond, die stille getuige is, wacht geduldig tot hij aan de beurt is. Knijpt hij bij de eerste schreeuw zijn ogen nog dicht (is het weer zo ver?) Even later staat hij vrolijk te wachten, met de riem in zijn bek.
De illustraties van Praagman zijn erg grappig en beeldend en vullen het verhaal mooi aan.
Een leuk humorvol prentenboek om lekker op schoot voor te lezen en samen om te lachen , of om te gebruiken om in gesprek te gaan over peuter en kleutergedrag .
Voor iedereen van 3 tot 100 jaar. Voorlezen kan al vanaf twee á drie jaar.
#lamelos #uitgeverijleopold #prentenboek #picturebook
‘’Gideon Samson en Milja Praagman vertellen het tijdloze verhaal van een vader en zijn zoon die letterlijk aan elkaar vastzitten. Een prachtig prentenboek over ALLES samendoen en elkaar uiteindelijk toch ook loslaten. Ontregelend, aangrijpend en geweldig grappig. Voor iedereen die weleens een ietsepietsje minder boos zou mogen zijn…’’
Opvallend is dit prentenboek zeker.! Dit heerlijke, eigenwijze, knalgele, linnen prentenboek, met daarop een heel boos kind dat stevig vastgehouden wordt door een man. Het uiterlijk en de titel lokt meteen een lach uit. Het is aaibaar, maar tegelijkertijd lijkt het de lezer ‘LAAT ME LOS’ toe te schreeuwen.
Ik denk dat iedereen met kinderen dit erg herkenbaar vindt. Je kind doet iets, wat fout gaat, en gaat dan al volgens helemaal uit zijn plaat. Al gillend en krijsend storten ze zich boven op je. Als ouder sta je dan even machteloos. Wat moet je doen om je kind te kalmeren? Lachen? Nee dat zeker niet. Huilen? Ook niet. Het beste is om gewoon even af te wachten en je kind kalmerend toe te spreken. Het komt wel goed. Echt waar!
Vasthouden kan goed, maar ook slecht uitpakken, weet ik uit ervaring. Waar mijn ene kind het fijn vond, werd mijn andere kind helemaal hysterisch.
In dit grappige prentenboek is zoonlief ook verschrikkelijk boos. Was hij net nog lekker aan het spelen, nu schreeuwt hij de hele tent bij elkaar. Dat zie je aan alles. Zijn uitdrukking spreekt boekdelen, hij is boos, zo boos, zo vreselijk boos. De gordijnen bollen ervan.
Zijn vader bedenkt maar één ding, en dat is zijn zoon vasthouden en nooit meer loslaten. En nooit meer betekent ook echt nooit meer. Nou maakt zijn vader wel vaker een grapje, maar dit neemt hij wel heel serieus.
En praktisch is dat niet heel uitvoerbaar, want zijn papa gaat mee op de fiets, op de schommel en naar de wc, en ja ook mee naar bed. Uiteindelijk zegt de zoon: 'het is weer over hoor,' maar papa laat hem niet los. Uiteindelijk wordt zoonlief er wel rustig van, tot er opnieuw iets begint te kriebelen…
Dan laat zijn vader hem opeens wél los.
Wat een leuk boek is dit. Het is grappig, confronterend, en vertederend. Het zegt veel over de vader, met die lange benen die zich om zijn zoon vouwen en die overal uitsteken, maar ook over de zoon die langzaam kalmeert en opeens allerschattigst is.
De hond, die stille getuige is, wacht geduldig tot hij aan de beurt is. Knijpt hij bij de eerste schreeuw zijn ogen nog dicht (is het weer zo ver?) Even later staat hij vrolijk te wachten, met de riem in zijn bek.
De illustraties van Praagman zijn erg grappig en beeldend en vullen het verhaal mooi aan.
Een leuk humorvol prentenboek om lekker op schoot voor te lezen en samen om te lachen , of om te gebruiken om in gesprek te gaan over peuter en kleutergedrag .
Voor iedereen van 3 tot 100 jaar. Voorlezen kan al vanaf twee á drie jaar.
#lamelos #uitgeverijleopold #prentenboek #picturebook
1
Reageer op deze recensie