Lijm, een prikkelende, gelaagde roman

Drie harten, één verhaal. Maar is de lijm sterk genoeg?

Toen Frederiek vroeg of ik haar debuut Lijm wilde lezen, had ik geen moment twijfel. Op het bijbehorende kaartje trok één woordje mijn aandacht: ‘Ik hoop dat je het vermakelijk (genoeg) vindt.

Inmiddels heb ik het boek gelezen en kan ik volmondig, JA, zeggen! Het is zeker vermakelijk genoeg. Sterker, na jaren recenseren, hou ik nog steeds van een goed geschreven roman.

Niet alleen qua verhaal en plot, maar ook de realistische manier waarop het geschreven is.
En taal is daarbij heel belangrijk. Lijm, voldoet aan al die wensen. De taal danst en de zinnen vloeien ritmisch in elkaar over. Het verhaal is zo goed opgebouwd, dat als je eenmaal in dit boek begint, je als vanzelf verder leest.

In de proloog bevinden we ons in de badkamer. Een terugblik van een intiem moment tussen de drie hoofdpersonages. De stoom komt van de tegels en de ramen beslaan die avond zoals nooit eerder. Het belooft een nieuwe start voor alle drie. Of is het allemaal te mooi om waar te zijn? Lijm is een verhaal dat met een omgekeerde (terugwerkende) tijdlijn naar een bijzonder slot toewerkt.

Hoe begon het allemaal?
Wanneer Freeke en Art onverwachts Nola, een oude vlam van Freeke, tegen het lijf lopen, zijn ze vanaf het eerste moment onder de indruk van haar. Er ontstaat een driehoeksverhouding die hun levens voorgoed verandert. Wat begint als een ontdekking van nieuwe verlangens, groeit uit tot een complexe dans van emoties, geheimen en een hunkering naar acceptatie van hun onconventionele liefde.

In het eerste hoofdstuk ligt Freeke bewusteloos op de grond. Het decor is chaotisch en overvol met familie en vrienden, die vlak daarvoor nog feest aan het vieren waren. Gelukkig ontfermt schoonzus Else, zich over haar. De enige gast met medische Skills. Wat is er toch allemaal aan de hand? Art staat bevroren naast haar en ook Nola kijkt geschrokken toe.

Ik wil niet te veel verklappen, maar heb zeker genoten van dit boek. Het laat zien dat wanneer een bestaande relatie wordt uitgebreid met een derde persoon, de relatiepatronen al snel veranderen. De komst van een derde, kan als een verbindende factor werken (zoals in de titel) maar het kan ook alles losweken. Daarnaast is een driehoeksverhouding vaak maatschappelijk niet geaccepteerd. Zelfs erover schrijven kan een risico zijn. Alles komt dan ook onder druk te staan als Nola besluit meer openheid te geven over haar relatie en op haar redactie een erotisch verhaal uitbrengt.

Frederiek heeft veel aandacht voor details. De onhandigheid van Freeke en haar directheid, de nervositeit van Nola en haar onzekerheid, de volgzaamheid van Art en zijn tederheid. Dat maakt dat de personages invoelbaar zijn en de lezer meegaat in het verhaal. Het maakt het niet alleen realistischer, maar ook mooier om te volgen.

Na afloop ga je als lezer zeker terugbladeren. Wie is de betere match voor Freeke? Of (stiekem): wie vind je zelf leuker?

Een verrukkelijk boek; prikkelend, gelaagd en beeldend.