Lezersrecensie
Incrediblybookworm: Mijn hart was een boom
Mijn hart was een boom
Bij deze titel voel ik mijn hart altijd even opspringen. Er zit zo'n diepe kern van nostalgie in. Het doet verlangen naar oude tijden toen de natuur nog (een soort van) gewoon was. Tegenwoordig ben ik blij om te zien dat het er nog is. En daar haal ik veel energie en troost uit.
Bomen zijn van vitaal belang voor het plezier en het overleven van alle levende wezens, niet alleen mensen. Morpurgo weet een belangrijke boodschap in kleine gedichtjes en verhalen te verpakken waardoor we leren het belang van bomen ten volle te waarderen en ervan te genieten zonder te negeren dat het slecht gaat met het milieu.
Statistisch val ik buiten de doelgroep, maar ik ben dol op het werk van Michael Morpurgo, ook al is het normaal gesproken gericht op kinderen. Hij heeft een unieke manier van verwoorden die iedere generatie aanspreekt en de heldere illustraties van Yuvals omlijsten de woorden als een kostbare schat.
Er zijn verhalen van een oude olijf die zich Odysseus en Penelope herinnert, en van een eucalyptus die een koala onderdak bood; van een stuk hout, met vele levens die tot stoel werd gemaakt in de bossen van Nova Scotia, en een schrijnend maar hoopvol verhaal over een klein boompje dat een vluchteling bij zich droeg als herinnering aan thuis. Mooie korte en lange gedichten en verhalen in de collectie die met hart en ziel geschreven zijn. Vol liefde voor de natuur en mens.
‘’Een schommel, wiegend in de wind, verlaten, wachtend
Een stille glijbaan, vol gevallen blad, verlaten wachtend,
Een eenzaam klimrek, zonder klimmend kind, Verlaten, wachtend…
Er zijn zoveel mooie gedichten, met ieder een eigen verhaal en emotie, maar ik heb een zwak voor het nostalgische gedicht: *De Zingende Boom en *Elke dag, Mijn Leven Lang. Over een oude, trouwe kastanje die zichtbaar is vanuit het raam en die een heel leven meemaakt van een kind.
En het tedere: *Een fluistering van bloesem over een boom die inspiratie was voor een ons bekende schilder, Vincent van Gogh. Hij stuurde het schilderij naar zijn pasgeboren neefje Vincent, zijn petekind. Deze neef richtte later het Van Gogh Museum in Amsterdam op en de familie heeft het schilderij altijd gekoesterd.
Prachtig. Dikke aanrader
Bij deze titel voel ik mijn hart altijd even opspringen. Er zit zo'n diepe kern van nostalgie in. Het doet verlangen naar oude tijden toen de natuur nog (een soort van) gewoon was. Tegenwoordig ben ik blij om te zien dat het er nog is. En daar haal ik veel energie en troost uit.
Bomen zijn van vitaal belang voor het plezier en het overleven van alle levende wezens, niet alleen mensen. Morpurgo weet een belangrijke boodschap in kleine gedichtjes en verhalen te verpakken waardoor we leren het belang van bomen ten volle te waarderen en ervan te genieten zonder te negeren dat het slecht gaat met het milieu.
Statistisch val ik buiten de doelgroep, maar ik ben dol op het werk van Michael Morpurgo, ook al is het normaal gesproken gericht op kinderen. Hij heeft een unieke manier van verwoorden die iedere generatie aanspreekt en de heldere illustraties van Yuvals omlijsten de woorden als een kostbare schat.
Er zijn verhalen van een oude olijf die zich Odysseus en Penelope herinnert, en van een eucalyptus die een koala onderdak bood; van een stuk hout, met vele levens die tot stoel werd gemaakt in de bossen van Nova Scotia, en een schrijnend maar hoopvol verhaal over een klein boompje dat een vluchteling bij zich droeg als herinnering aan thuis. Mooie korte en lange gedichten en verhalen in de collectie die met hart en ziel geschreven zijn. Vol liefde voor de natuur en mens.
‘’Een schommel, wiegend in de wind, verlaten, wachtend
Een stille glijbaan, vol gevallen blad, verlaten wachtend,
Een eenzaam klimrek, zonder klimmend kind, Verlaten, wachtend…
Er zijn zoveel mooie gedichten, met ieder een eigen verhaal en emotie, maar ik heb een zwak voor het nostalgische gedicht: *De Zingende Boom en *Elke dag, Mijn Leven Lang. Over een oude, trouwe kastanje die zichtbaar is vanuit het raam en die een heel leven meemaakt van een kind.
En het tedere: *Een fluistering van bloesem over een boom die inspiratie was voor een ons bekende schilder, Vincent van Gogh. Hij stuurde het schilderij naar zijn pasgeboren neefje Vincent, zijn petekind. Deze neef richtte later het Van Gogh Museum in Amsterdam op en de familie heeft het schilderij altijd gekoesterd.
Prachtig. Dikke aanrader
1
Reageer op deze recensie