Flirten en wapengekletter in Powerless

Als groot liefhebber, van YA & fantasy, was ik heel nieuwsgierig naar Powerless. Dus toen dit boek vertaald werd moest ik het natuurlijk meteen aanvragen. Ik bedoel …, de hype rondom dit boek is zo groot dat het niet onopgemerkt voorbij kan gaan zonder het zelf te lezen en een oordeel te vormen, toch?

Powerless van Lauren Roberts is een fantasy romance. Het speelt zich af tegen een dystopische achtergrond. De pest, heeft de bevolking verdeeld tussen Elites en Nullen, zij die krachten hebben en zij die dat niet hebben. Tientallen jaren leefden beiden groepen vreedzaam samen, tot koning Edric een decreet uitvaardigde dat nullen niet langer welkom waren in zijn koninkrijk Ilya. Mensen zonder krachten worden beschouwd als de vijand en gedood door de handhaver van de koning.

Paedyn Gray was er vijf jaar geleden getuige van hoe de koning haar vader vermoordde en sindsdien leeft ze samen met vriendin Adena in een sloppenwijk. Haar leven is niet makkelijk en hun voedsel en onderhoud weet ze net bij elkaar te stelen. Als ze per ongeluk het leven van prins Kai redt, wordt ze door de bevolking uitgekozen om deel te nemen aan de Zuiveringsproeven, een wedstrijd die eens per jaar door het koninkrijk wordt georganiseerd. Paedyn heeft geen andere keuze dan mee te doen aan een dodelijke reeks spelen aan de zijde van de Elites. Ze moet de wedstrijd zien te overleven en probeert wraak te nemen.

Powerless is een goed begin van de driedelige serie. Hoewel het zijn gebreken heeft, en er misschien meer in had gezeten, en het verhaal absoluut op dat van de Hungergames lijkt vond ik het toch leuk lezen. Ja, dit soort verhalen zijn niet uniek, maar het biedt genoeg spanning voor een ya-fantasy roman. Waar Hunger Games vooral draaide om de games, gebruikt Powerless de trails meer als een introductie om alle personages met elkaar in contact te brengen en een verhaallijn uit te zetten.

“Ik voel met niet goed. Ik voel me gebruikt. Voor hen is dit gewoon een spelletje. Maar als ik dit wil overleven, moet ik mijn rol spelen. Hen bespelen. Ik moet een pion worden in hun spel, dat is de prijs die ik moet betalen om te overleven. Ik moet hen laten geloven dat ik dit leuk vind, en in ruil zullen ze mij leuk vinden. Dus ik recht mijn rug, hef mijn kin een beetje en glimlach een beetje breder. Ik laat met niet zomaar gebruiken als pion.”

Powerless is vlot geschreven. Door zowel uit het perspectief van Paedyn als Kai te lezen, wordt duidelijk dat beiden in heel verschillende werelden zijn opgegroeid, maar zich toch enorm aangetrokken voelen tot elkaar. Daarbij weet Lauren Roberts beide personages (en overige personages) een eigen karakter te geven en dat op een spannende manier met elkaar te verweven. De vechtscènes zijn goed geschreven (als lezer waan je soms tussen de bomen van het fluisterwoud als toeschouwer).

Ik vond zowel Paedyn als Kai leuk als vertellers. Ik genoot van zijn flirterige aard en haar stoere houding en doorzettingsvermogen. Zijn worsteling met zijn familie, en het verschil met zijn broer, maakte hem een interessant personage. Door de cliffhanger aan het eind ben ik heel benieuwd hoe het verhaal verder gaat in het tweede deel en natuurlijk in het bijzonder naar Paedyn & Kai