Lezersrecensie
Incrediblybookworm: Toen we wegvlogen
Omdat het vandaag #nationalekinderherdenking is, vind ik *Toen we wegvlogen* een mooi verhaal om aan jullie te laten zien.
Het dagboek van Anne Frank kennen we natuurlijk allemaal. Anne wist ondanks alle ontberingen, hoe ze haar leven kleur kon geven in gevangenschap van het huis in Amsterdam waar ze ondergedoken zat.
Een meisje wat gedurende haar onderduikperiode dagelijks al haar gevoelens en gedachten toevertrouwd aan haar dagboek Kitty. Het maakte het tot een waardevol oorlogsdocument.
Anne Frank hoopte het, maar ze had nooit kunnen bedenken dat ze wereldberoemd zou worden hierdoor.
Als jong meisje, van dezelfde leeftijd voelde ik me betrokken bij haar verhaal en dat is eigenlijk nooit veranderd. Nu als volwassen vrouw komt het griezelig overeen met sommige dingen die we elke dag in het nieuws zien, over de hele wereld. Daardoor voelt het nog belangrijk om vrijheid samen door te kunnen geven aan de toekomstige generaties.
‘’Als je het opschrijft, kunnen ze niet doen alsof het nooit gebeurd is’’
De basis van *Toen we wegvlogen* is gebaseerd op basis van research, grotendeels fictief dus. Het neemt je mee en geeft je een aangrijpend inkijkje in het leven van Anne Frank. Over wie ze was en over wat ze deed voordat ze ondergedoken zat. Het gaat over de eerste jaren van de oorlog en de impact hiervan op de Joodse gemeenschap. Anne, leefde haar leven zoals zovelen van ons, ze ging naar school, had vriendinnen, werd verliefd en was soms jaloers op haar grote zus.
Het boek is in vijf delen opgedeeld, van mei 1940 tot juli 1942. Het geeft een beeld van het leven van Anne en haar zus Margot, hoe de veranderingen die plaatsvonden hun familie beïnvloedden en welke impact het had op elk familielid afzonderlijk. Het begint min of meer met de inval van de nazi's in Nederland en hoe hun leven in de eerste jaren beetje bij beetje veranderde.
‘’Laten we opgroeien tot wie we willen zijn, dacht ze. Laten we naar buiten gaan en alles ontdekken. Laten we sterren zien en planeten en landen die ver weg zijn. Laten we vrouwen zijn, laten we zussen zijn, laten we altijd feestvieren.’’
Alice Hoffman heeft er een mooi en invoelbaar verhaal van gemaakt. Er staan zoveel prachtige, zinnen en fragmenten in dit boek. Het is hartverwarmend en ontluisterend en zorgt ervoor dat ik Het dagboek opnieuw wil lezen.
Het dagboek van Anne Frank kennen we natuurlijk allemaal. Anne wist ondanks alle ontberingen, hoe ze haar leven kleur kon geven in gevangenschap van het huis in Amsterdam waar ze ondergedoken zat.
Een meisje wat gedurende haar onderduikperiode dagelijks al haar gevoelens en gedachten toevertrouwd aan haar dagboek Kitty. Het maakte het tot een waardevol oorlogsdocument.
Anne Frank hoopte het, maar ze had nooit kunnen bedenken dat ze wereldberoemd zou worden hierdoor.
Als jong meisje, van dezelfde leeftijd voelde ik me betrokken bij haar verhaal en dat is eigenlijk nooit veranderd. Nu als volwassen vrouw komt het griezelig overeen met sommige dingen die we elke dag in het nieuws zien, over de hele wereld. Daardoor voelt het nog belangrijk om vrijheid samen door te kunnen geven aan de toekomstige generaties.
‘’Als je het opschrijft, kunnen ze niet doen alsof het nooit gebeurd is’’
De basis van *Toen we wegvlogen* is gebaseerd op basis van research, grotendeels fictief dus. Het neemt je mee en geeft je een aangrijpend inkijkje in het leven van Anne Frank. Over wie ze was en over wat ze deed voordat ze ondergedoken zat. Het gaat over de eerste jaren van de oorlog en de impact hiervan op de Joodse gemeenschap. Anne, leefde haar leven zoals zovelen van ons, ze ging naar school, had vriendinnen, werd verliefd en was soms jaloers op haar grote zus.
Het boek is in vijf delen opgedeeld, van mei 1940 tot juli 1942. Het geeft een beeld van het leven van Anne en haar zus Margot, hoe de veranderingen die plaatsvonden hun familie beïnvloedden en welke impact het had op elk familielid afzonderlijk. Het begint min of meer met de inval van de nazi's in Nederland en hoe hun leven in de eerste jaren beetje bij beetje veranderde.
‘’Laten we opgroeien tot wie we willen zijn, dacht ze. Laten we naar buiten gaan en alles ontdekken. Laten we sterren zien en planeten en landen die ver weg zijn. Laten we vrouwen zijn, laten we zussen zijn, laten we altijd feestvieren.’’
Alice Hoffman heeft er een mooi en invoelbaar verhaal van gemaakt. Er staan zoveel prachtige, zinnen en fragmenten in dit boek. Het is hartverwarmend en ontluisterend en zorgt ervoor dat ik Het dagboek opnieuw wil lezen.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Linda de Jong
Gesponsord
De sirenen is de nieuwe roman van bestsellerauteur Emilia Hart, een krachtig relaas over de veerkracht van vrouwen en de magie van de zee. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
