De verleiding van plagiaat

Een onbetrouwbare verteller, ik hou ervan, want het is een extra uitdaging voor de lezer.
Wat is waar? Willen we een fout perspectief van het verhaal doorgronden en de lelijke waarheid ontdekken? De verteller in Yellowface ontneemt ons de keuze, in plaats van de waarheid te verbergen, legt ze het onder een vergrootglas en daagt je uit om er een mening over te vormen.

‘’Athena Liu is een literaire lieveling, June Hayward is een literaire nobody.
Wie wil er nou verhalen lezen van een nobody? Maar nu Athena dood is, heeft June iets heel waardevols in haar handen. Een onvoltooid manuscript...’’

June (Junie) Hayward (voor intimi) is een vrouw van achter in de twintig. Ze probeert haar schrijverscarrière nieuw leven in te blazen nadat haar debuutroman keihard is geflopt. Haar vriendin Athena Liu - mooi, charismatisch, Aziatisch-Amerikaans heeft alles: een megacontract bij een grote uitgeverij, een master van de universiteit met de enige schrijfworkshop creatief schrijven waar iedereen van gehoord heeft, een cv van prestigieuze kunstenaarsresidenties en een lijst van prijsnominaties.

Kuangs thriller opent met deze twee schrijvers. Ze proosten op Athena’s spannende nieuwe, televisiedeal met Netflix.
'' Het zette Athena’s leven niet op zijn kop, het was gewoon een zoveelste pluim op haar hoed, een van de extraatjes op weg naar haar literaire sterrenstatus.''
Ondertussen vraagt June zich af waarom ze nog vriendinnen zijn. Ze fantaseert hoe het zou zijn om Athena te zijn.

Ze voelt "een bizarre drang opborrelen om haar vingers in haar bessenrood geverfde mond te steken en haar gezicht uit elkaar te rijten, om haar huid netjes van haar lichaam te pellen en het zelf aan te trekken".

Terwijl ze feestvieren in Athena's appartement, sterft Athena een bizarre dood - en in de verwarrende nasleep komt June dicht bij haar fantasie. Ze steelt een onuitgegeven manuscript van Athena’s bureau. June bewerkt het verhaal over miskende Chinese arbeiders in WO I en publiceert het als haar eigen roman. (Verdient dit stukje geschiedenis niet verteld te worden, ongeacht door wie?)

Wat meteen opvalt aan dit boek is het perspectief van de schurk(en). Ondanks dat June absoluut geen warme persoonlijkheid is, betrap je jezelf erop dat je in haar hoofd zit en toch een beetje met haar meeleeft. Je probeert haar acties, ondanks dat ze verwerpelijk en walgelijk zijn, toch te relativeren.

Ik vond het een uniek verhaal over racisme onder mensen die zichzelf als bondgenoten beschouwen. Je krijgt als lezer een bijzonder inkijkje in de boekenwereld en niemand komt er ongeschonden vanaf. Het is geestig, scherp en accuraat.

De kern wordt gevormd door het sociaal media platform. We zien de verwoestende effecten van de eerste post en tags, die binnen de kortste keren een podium krijgen. De bloggers en auteurs die aan beide kanten hun stem laten horen, de (doods)bedreigingen en steunbetuigingen en de media die het verhaal oppikken en het lukraak op de voorpagina's gooien.

Kuang neemt gevoelige maar belangrijke onderwerpen en injecteert ze zo opzettelijk in dit verhaal, terwijl ze een moderne toon aanhoudt. We zien hoe snel haat om zich heen grijpt, en hoe zelfdestructieve impulsen constant ons naar onze telefoon doen grijpen, in plaats van dat we het blokkeren of weglopen.

Het geeft ook een goed beeld, wat jaloezie en hebzucht met je kunnen doen. Een goede reden om altijd na te blijven denken. Want al is de leugen nog zo snel...
Het brengt je uiteindelijk niets goeds. Behalve dan dit boek ;)
Daar heb ik wel van genoten.