ZILT-Anatomie van een moord

‘O dochters van Aegir,’ schreeuwde de jongen tussen het zingen door. ‘Heb genade met mij. Hebben jullie het gezien, of niet? Genade, genade, genade..'

Achterflap
De moord op een ouder echtpaar leidt het onderzoeksteam ook naar een onopgelost mysterie van tientallen jaren geleden. Langzaam maar zeker ontrafelt het team de puzzel en doet een bizarre ontdekking.
'So lonely, So lonely,' schalde over het donkere strand. De jongen met de lange blonde haren zong de longen uit zijn lijf. Steeds weer opnieuw hetzelfde refrein. Hij was in extase. Voor hem ruiste de branding. Van de aanrollende zee waren alleen de witschuimende koppen te zien.

Mijn mening:
De omslag van de paperback valt op, een stelletje zit dichtbij elkaar in het zand naar de zee te kijken. Een lantaarn rechtop in het zand gestoken om het donker wat bij te lichten. De Letter ZILT in opvallende gele kapitalen, daaronder de zin (ook in geel): Anatomie van een moord - Het behelst een precieze reconstructie van een moord: Wat is er gebeurd? Hoe heeft het kunnen gebeuren? En wie moet er genade hebben, of heeft wat gezien?

De inhoud:
In deze spannende, vuistdikke roman volgen we een van lang verlof terugkerende rechercheur Tonne Traaven en diens jongere vrouwelijke partner Fidan Keent Ripperd. Beiden zijn ze, om verschillende redenen, net overgeplaatst naar een nieuwe standplaats: Bureau Spanjersberg.

Tonne Traaven hoopt op een rustig begin, maar dat is hem niet gegund. Een dubbele dood van een ouder echtpaar leidt het onderzoeksteam naar een onopgelost mysterie in het verleden. Langzaam maar zeker ontrafelt het team de puzzel en doet een bizarre ontdekking.

Als streng recensent (of proeflezer) zou ik opmerken dat het verhaal zeker ingekort had kunnen worden. Als je alle dubbele namen en herhaling schrapt, kunnen er zeker 100 bladzijden vanaf. Als lezer echter, genoot ik van de langzame opbouw en schrijfstijl van Jules Engelbert. Van begin tot eind zat ik er helemaal in. De twee verschillende tijdslijnen zijn kundig verweven, waardoor heden en verleden op een vloeiende manier met elkaar worden verbonden. Zo krijg je als lezer een goed inzicht in alle hoofd - en zij personages en hun leven. De verhaallijnen zijn goed uitgewerkt, er blijven nergens losse eindjes over.

Jules Engelbert heeft een fijne schrijfstijl, je vliegt door het verhaal en ziet alles voor je. Hij weet het verhaal echt tot leven te brengen. Hij neemt je mee langs vleugjes mythologie, wrang spel, woede-uitbarstingen en nostalgische passages, alles voelt echt en is goed te volgen, in heden en verleden. Zilt … is een aangrijpend verhaal over verlies en familiegeheimen en de complexiteit van motieven en emoties die daarmee gepaard gaan. Als lezer zie je het zinloze van geweld in, er had op zoveel momenten nog kunnen worden ingegrepen. Het venijn of eigenlijk de verrassing zit aan het eind van het verhaal.

Ik ben heel benieuwd. Ik hoop dat er meerdere delen zullen verschijnen met deze twee sympathieke rechercheurs in de hoofdrol.