Een vloeiender verloop zou prettig zijn geweest

Scott Frederick Turow (Chicago, 1949) schreef negen fictie en twee non-fictie boeken. De bekendste thriller uit zijn oeuvre is De aanklager  (Presumed Innocent) die, evenals enkele andere boeken van zijn hand, succesvol verfilmd werd. Naast auteur is Scott Turow, die beschouwd wordt als de vader van de legal thriller, werkzaam als advocaat.

Identiek  begint in 1982, als tijdens een Grieks nieuwjaarsfeest op het landgoed van de machtige zakenman Zeus Kronon, diens dochter Dita op brute wijze wordt vermoord. Dita’s vriend, Cass Gianis, pas toegetreden tot het politiekorps, bekent het misdrijf. Hij wordt wegens doodslag veroordeeld tot 25 jaar gevangenisstraf in een minimaal beveiligde gevangenis. Degenen die het meest last hebben van de veroordeling van Cass zijn zijn moeder Lidia en zijn tweelingbroer Paul, die op het moment van het misdrijf op het punt stond plaatsvervangend officier van justitie te worden. In 2008 heeft Paul dan ook een prominente plaats in de gemeenschap verworven als advocaat en leider van de State Senaat, wat hem uiteindelijk de functie van burgemeester van Kindle County kan opleveren.
Bij de familie Kronon verlopen de dingen wat minder voortvarend. Zeus, eveneens actief in de politieke wereld, sterft vijf jaar na de moord op zijn dochter aan verwondingen die hij oploopt na een val. Zijn zoon Hal erft het miljoenenbedrijf, maar wordt verteerd door een diepgewortelde haat tegen de familie Gianis, niet alleen vanwege wat zijn familie door hen is aangedaan, maar ook vanwege hun politieke, democratische ideeën, die volledig botsen met die van de republikeinse Hal.
Dan komt Cas Gianis vervroegd vrij, iets wat Hal probeert te voorkomen, maar wat hem niet lukt, en uit wraak beschuldigt hij Paul publiekelijk van medeplichtigheid aan de moord op Dita. Er wordt een nieuw onderzoek opgestart, maar dat brengt dingen aan het licht die beter verborgen hadden kunnen blijven.

Vanaf de eerste pagina is het duidelijk dat het verhaal gebaseerd is op de Griekse mythe over de twee broers Pollux en Castor (in het verhaal Paul en Cas). Dit blijkt ook uit de andere namen van personages: Hal (Herakles), Dita (Aphrodite), Lidia (Leda) en Zeus. Misschien dat daarom het verhaal wat traag verloopt. Er zijn te veel namen en te veel wendingen, waardoor de lezer op een gegeven moment gedesoriënteerd raakt. Daarnaast zijn er vele wisselingen van personages en perspectieven, waardoor het verhaal van het ene plotlijntje naar het andere springt en zodoende een beetje onsamenhangend wordt, net zoals de regelmatig terugkerende terugblikken in de levens van diverse personages, die niet echt veel bijdragen. De stukken in de rechtszaal echter zijn subliem en getuigen van een gedegen kennis van de gang van zaken, iets waar Turow bekend om staat. Ook de wetenschappelijke uiteenzettingen over tweelingen zijn een mooie toevoeging, al zorgen ze later in het verhaal voor een zekere verwarring en brengen ze de gebeurtenissen tot het randje van geloofwaardigheid. Maar hoe meer het verhaal de ontknoping nadert, hoe beter het wordt. Personages krijgen meer verdieping, iets wat eerder niet echt tot uiting kwam door het te vaak wisselen van perspectief. De uiteindelijk verklaring voor alles wat er gebeurd is, heft niet helemaal alle voorgaande verwarring op en laat een aantal vragen onbeantwoord.

Uiteindelijk bevat Identiek  een aantal goede en wat minder goede punten. Een vloeiender verloop van het verhaal zou prettig zijn geweest, maar de kunstig en zorgvuldig gecomponeerde ontknoping maakt veel goed, waardoor je bij het dichtslaan van het boek gelukkig niet met een onvoldaan gevoel achterblijft.