Wonderlijke, sprookjesachtige, gruwelijke fantasie
Joe Hill (4 juni 1972) is een pseudoniem van Joseph Hillstrom King, tweede zoon van Stephen en Tabitha King. Zijn eerste boek bestond uit een verzameling korte horrorverhalen waarmee hij meteen in de prijzen viel, waaronder de prestigieuze Bram Stoker Award. Zwart hart was zijn eerste horrorthriller, gevolgd door Hoorns. Nosferatu (oorsponkelijke Engelstalige titel: NOS4A2) is de derde en tot nu toe meest succesvolle.
“Iedereen leeft in twee werelden. In de eerste plaats de echte wereld (…) en daarnaast ook in de wereld in zijn of haar eigen hoofd. Een innerlijk landschap, een wereld van gedachten. Krachtige creatievelingen kunnen het stiksel tussen die twee werelden doorsnijden en ze bij elkaar brengen.”
Zo omschrijft een van de personages in Nosferatu wat er aan de hand is met Victoria “Vic” McQueen. Zij is een van die krachtige creatievelingen. Haar twee werelden brengt ze samen middels een overdekte brug, waar ze alleen maar overheen hoeft te rijden om te komen waar ze zijn wil, meestal om verloren spullen terug te vinden. Maar Vic is niet de enige met die gave. Ook Charles Talent Manx kan de werkelijke wereld koppelen aan de wereld in zijn hoofd. Kerstland is zíjn innerlijke landschap, waar hij kinderen in zijn Rolls-Royce Wraith uit 1938 met kenteken NOS4A2 naartoe brengt die in zijn ogen door hun ouders opgevoed worden voor het ongeluk. In zijn Kerstland hoeven die kinderen niet bang te zijn, zullen ze altijd vrolijk en gelukkig zijn. Echter is er nooit een kind teruggekeerd. De enige die dat wel doet, is Vic. Door haar ontsnapping wordt Manx opgepakt en opgesloten in de Federale gevangenis Englewood in Colorado, waar hij uiteindelijk overlijdt. Of toch niet? Zijn lichaam, waarop inmiddels autopsie is verricht, verdwijnt uit het mortuarium en vanaf dan is de nu volwassen Vic haar leven niet meer zeker, want Manx wil wraak. En die wraak hoopt hij te krijgen door Vic haar dierbaarste bezit af te nemen: haar zoon Wayne.
Wat het meest opvalt aan Nosferatu is de vloeiende schrijfstijl waarmee Joe Hill de lezer aan zich weet te binden. En niet alleen de schrijfstijl is vloeiend, ook de hoofdstukken lopen van tijd tot tijd in elkaar over, wat een apart effect teweegbrengt. Lijkt het eerst alsof er een stuk tekst is weggevallen, daarna snap je de bedoeling en kun je het waarderen, of niet.
In de eerste (krappe) helft van het boek lezen we hoe het Vic in haar jeugd vergaat. Hoe ze ontdekt dat ze op haar fiets – een Raleigh Tuff Burner – over de overdekte brug kan rijden naar plaatsen waar ze alleen maar aan hoeft te denken. En hoe ze terechtkomt bij Manx en aan hem ontsnapt. Daarna komen we te weten van Manx’ dood en zijn verdwijning uit het mortuarium. Vanaf dat punt wordt het moeilijk om te stoppen met lezen. De karakters in het boek zijn zo levensecht, de sfeer is zo voortreffelijk neergezet, dat het bijna verslavend werkt. Je móét doorlezen om erachter te komen hoe het verder gaat met Vic, Wayne, Manx en de rest van de gemêleerde personages die je leert kennen. En dat is toch wel een belangrijk criterium voor een goed boek: dat je je als lezer helemaal verliest in het verhaal.
Hier en daar zijn er een paar flinterdunne raakvlakken met het werk van Joe’s vader te ontdekken. Zo wordt de Shawshank gevangenis terloops genoemd en komen er puntjes naar voren die rechtstreeks uit De Donkere Toren komen. Dat Joe Hill verder niet hoeft te leunen op zijn wereldberoemde vader blijkt wel uit zijn tomeloze verbeeldingskracht, die door het hele boek heen niet uitgeput lijkt te raken en pas goed tot uiting komt in de grand finale, als de onvermijdelijke interactie tussen Vic en Manx plaatsvindt. Berg je dan maar voor de wonderlijke, bijna sprookjesachtige, maar tevens gruwelijke fantasie die van de bladzijden spat.
Nosferatu is een boek dat je ofwel helemaal geweldig vindt, ofwel volledig verafschuwt. Ben je echter een liefhebber van een spannend verhaal met een vleugje horror, een heleboel fantasie, en heerlijke droge humor, dan kom je met dit boek zeker niet bedrogen uit. Sterker nog: zet het dan meteen maar op je lijstje snel aan te schaffen must-reads.
Reageer op deze recensie