Je kan het boek niet wegleggen

De in Sherborn, Massachusetts, geboren Lucretia Grindle bracht haar jeugd door in zowel Engeland als de Verenigde Staten. Haar debuutroman, The Nightspinners (in Nederland uitgebracht onder de titel Nachtschimmen), werd genomineerd voor de CWA Silver Dagger Award. In 2006 verscheen haar eerste inspecteur Pallioti roman, The Faces of Angels, die door BBC Radio 4's "Front Row" als een van de zes beste thrillers van het jaar werd verkozen, maar die nog niet in het Nederlands is vertaald. Villa Triste is Grindles derde boek.

Villa Triste, de tweede inspecteur Pallioti roman, begint met een periode uit het leven van twee zussen, Caterina en Isabella Cammaccio. Het is 1943 en in Florence, Italië, slaan de Duitse bezetters toe. Terwijl Caterina in de maanden die volgen uit alle macht probeert haar studie tot verpleegkundige voort te zetten, raakt haar zus Isabella steeds dieper betrokken bij het Italiaanse verzet. In eerste instantie wil Caterina niets te maken hebben met het verzet en distantieert zij zich volledig van de steeds brutalere acties van de partizanen en daarmee van haar zuster. Maar uiteindelijk weet Isabella haar over te halen en raakt ook Caterina, vanuit haar werkzaamheden als verpleegkundige, diep betrokken bij het verzet.

Dan verspringt het verhaal naar 2006. Een oude man, verzetsstrijder en een held voor veel overlevenden van de oorlog, wordt vermoord aangetroffen. Inspecteur Pallioti staat voor een raadsel. Hij bijt zich vast in de zaak en hoe meer hij zich erin verdiept, hoe meer hij begint te vermoeden dat het verleden een grote rol speelt bij deze moord. Als hij dan ook nog tussen bewijsmateriaal het dagboek vindt van Caterina Cammaccio, komt langzaam maar zeker de gruwelijke geschiedenis van het Italiaanse verzet en het daarmee verweven leven van twee zussen naar boven.

Villa Triste is een bijzonder gecomponeerd verhaal. De eerste zestig pagina’s spelen zich in het verleden af, daarna gaat het verhaal verder in het heden. Maar ook tijdens het heden zijn er middels het dagboek van Caterina terugblikken naar Florence ten tijde van de tweede wereldoorlog. Zulke wisselingen in tijd en perspectief brengen het gevaar met zich mee dat het verhaal verwarrend wordt of zelfs niet meer te begrijpen is. Hiervan is in Villa Triste echter geen sprake. Op meesterlijke wijze weet Lucretia Grindle heden en verleden met elkaar te verweven. Met een ingetogen, bijna sobere schrijfstijl laat ze de lezer getuige zijn van het onderzoek van inspecteur Allesandro Pallioti, leidt ze ons door het Florence van 1943 en 2006, en doet ze ons versteld staan door de uiteindelijke ontknoping, waarin alles samenkomt. De karakters komen stuk voor stuk goed uit de verf, ieder met hun goede en slechte eigenschappen. Inspecteur Pallioti is een man om direct in je hart te sluiten. Een echte Italiaan, niet vies van een grappa op zijn tijd. Hij weet precies wat hij wilt en doorziet mensen als geen ander. Maar zonder zijn rechterhand Enzo Saenz, die op miraculeuze wijze overal informatie vandaan weet te halen, zou hij waarschijnlijk een stuk minder snel zijn zaken oplossen.

Enige minpuntje is dat beschrijvingen van handelingen en omgeving soms net even te uitgebreid zijn, vooral in de stukken uit het verleden, waardoor de vaart in het verhaal wat afremt. Maar echt storend is dat niet.

Ondanks het feit dat Villa Triste niet echt een thriller te noemen is, is het een goed in elkaar getimmerd verhaal, dat staat als een huis. Als er eenmaal met lezen is begonnen, dan is er ook geen stoppen meer aan: het boek moet uit. En dat is toch wat je als auteur minstens hoopt te bereiken: een boek schrijven dat niet kan worden weggelegd. En daarin is Lucretia Grindle met glans geslaagd.