Lezersrecensie
Eerste leuke kennismaking met genre healing fiction
Een mooi en handzaam boek. Het is een Japanse roman en een debuut van de schrijver.
Het genre is healing fiction, dit is een nieuw genre in de literatuur, vooral populair in Korea en Japan, dat emoties van lezers wil kalmeren, deze boeken zijn zacht, lief en kalm en hebben een langzamer tempo.
Het boek draait om Sohara, een man van rond de 60 jaar, hij werkt als klusjesman op Toshima, het kleinste en meest afgelegen eiland van Japan. Door deze isolatie is de kleine gemeenschap op elkaar aangewezen, ze weten wat ze aan elkaar hebben en het is zo gegroeid dat iedereen zijn eigen taak vervuld. En de bewoners zijn afhankelijk van de boot die spullen, en niet onbelangrijk, familie naar het eiland brengt. De jongere generaties trekken weg van het eiland en de steeds oudere generatie dient elkaar zoveel mogelijk te helpen. Je volgt het levensverhaal van Sohara, hoe hij is opgegroeid op het eiland en dat hij ook weer, na zijn schooltijd op het vaste land, is teruggekeerd.
Het verhaal speelt zich af in de weken voor Oud-en-Nieuw. Op het eiland is het dan een traditie om rond 00:00 uur op 31 december 108 gongslagen met oude trommels te bespelen om zo gezuiverd het nieuwe jaar in te gaan.
In het begin is het even wennen aan de Japanse namen maar tegelijkertijd is het ook leuk en leerzaam om te lezen wat ze op dit Japanse eiland qua maaltijden bereiden en welke traditie zij rond de jaarwisseling hebben. De schrijfstijl eigenlijk net zo kalm en gemoedelijk als de sfeer op het eiland zelf. Het leest prettig.
De dochter van Sohara krijgt de kans om in Florence te gaan studeren, hij gunt haar deze kans maar gaat
dit wel lukken nadat Sohara een brief heeft ontvangen? Lees het zelf en ervaar hoe een kleine gemeenschap eigenlijk altijd voor elkaar klaar staat en de gunfactor hoog in het vaandel staat!
Het genre is healing fiction, dit is een nieuw genre in de literatuur, vooral populair in Korea en Japan, dat emoties van lezers wil kalmeren, deze boeken zijn zacht, lief en kalm en hebben een langzamer tempo.
Het boek draait om Sohara, een man van rond de 60 jaar, hij werkt als klusjesman op Toshima, het kleinste en meest afgelegen eiland van Japan. Door deze isolatie is de kleine gemeenschap op elkaar aangewezen, ze weten wat ze aan elkaar hebben en het is zo gegroeid dat iedereen zijn eigen taak vervuld. En de bewoners zijn afhankelijk van de boot die spullen, en niet onbelangrijk, familie naar het eiland brengt. De jongere generaties trekken weg van het eiland en de steeds oudere generatie dient elkaar zoveel mogelijk te helpen. Je volgt het levensverhaal van Sohara, hoe hij is opgegroeid op het eiland en dat hij ook weer, na zijn schooltijd op het vaste land, is teruggekeerd.
Het verhaal speelt zich af in de weken voor Oud-en-Nieuw. Op het eiland is het dan een traditie om rond 00:00 uur op 31 december 108 gongslagen met oude trommels te bespelen om zo gezuiverd het nieuwe jaar in te gaan.
In het begin is het even wennen aan de Japanse namen maar tegelijkertijd is het ook leuk en leerzaam om te lezen wat ze op dit Japanse eiland qua maaltijden bereiden en welke traditie zij rond de jaarwisseling hebben. De schrijfstijl eigenlijk net zo kalm en gemoedelijk als de sfeer op het eiland zelf. Het leest prettig.
De dochter van Sohara krijgt de kans om in Florence te gaan studeren, hij gunt haar deze kans maar gaat
dit wel lukken nadat Sohara een brief heeft ontvangen? Lees het zelf en ervaar hoe een kleine gemeenschap eigenlijk altijd voor elkaar klaar staat en de gunfactor hoog in het vaandel staat!
1
Reageer op deze recensie