Wij willen geen half leven. We willen geen leven zonder elkaar.

In de debuutroman “De dagen dat ik je liefhad” van Amy Neff maak je kennis met het oudere Amerikaanse echtpaar Joseph en Evelyn die al 60 jaar een stel zijn. Bij Evelyn is de ziekte van Parkinson vastgesteld en gelijk in het eerste hoofdstuk vragen ze hun drie volwassenen kinderen om bij elkaar te komen om hen mede te delen dat Evelyn ziek is en ze samen hebben besloten om over een jaar samen uit het leven te stappen. Een zeer actueel en heftig onderwerp maar ze leggen eigenlijk niet hoe ze dit uiteindelijk tot uitvoer willen brengen. De kinderen reageren alle drie op hun eigen manier en ook Evelyn probeert Joseph te overtuigen dat hij zijn tijd nog niet is.

Het is een mooie en emotionele terugblik op een liefdesleven van een echtpaar met ups en downs en hun gedachten en ideeën hoe hier een einde aan gaat komen. Met alle reacties en oordelen van familieleden hierover. Je keert als lezer echt terug naar hun kindertijd, hoe ze elkaar hebben leren kennen en hoe kun familieleden waaronder hun beide ouders, de broer van Evelyn en later hun eigen gezin hen als echtpaar gevormd heeft in het leven. Hebben ze nog een laatste wens of kijken ze met veel voldoening en liefde terug op hun leven samen? De beschreven gedachten zijn heel herkenbaar en doet iets met je als lezer.

De hoofdstukken lees je afwisselend tussen Joseph en Evelyn, hierdoor leer je steeds beter hun persoonlijkheid, interesses en gedrag kennen. En hun gevoelens ten opzichte van elkaar, hoe halen ze bij elkaar het beste naar boven?

De schrijfster heeft het verhaal wel heel klein gehouden, echt gericht binnen de familie, je maakt helemaal geen kennis met vrienden, buren of kennissen van het echtpaar.

De schrijfstijl vind ik heel mooi, heel beeldend en je wilt heel graag doorlezen om er achter te komen of het verhaal ook echt eindigt zoals dit echtpaar het in gedachten heeft!

De schrijfster maakt hele mooie zinnen zoals:
“Nu is het twee keer zo zwaar. Twee stenen die naar de diepte en het onbekende zinken.”

Bij het boek zit een mooie brief van de schrijfster zelf waarin ze uitlegt hoe het idee voor deze roman in haar hoofd is ontstaan. Het is ook echt Amerikaans met veel familiebijeenkomsten op feestdagen en een vast verblijf waar ze al van generatie op generatie zomers met z’n allen verblijven.



.