Over de schouder van een Amsterdamse politie agent meekijken!

Het tweede boek van hoofdagent Lieke Hester bij politiebureau Burgwallen in Amsterdam mocht ik lezen en recenseren voor de Harpers Collins Boekenclub 2024. Het lijkt als lezer alsof je op de schouder van Lieke zit en meekijkt met alle en heel uiteenlopende situaties tijdens haar diensten. Het bureau staat in een druk deel van het centrum van Amsterdam; de bekende Wallen met prostituees, drugsdealers, bewoners, ondernemers, zwervers, toeristen en het Centraal Station.
De hoofdstukken bestaan uit 34 losse verhalen en lezen lekker weg, geen dag is hetzelfde en ze werkt iedere keer in een ander team. Vooral de onverwachtheid en diversiteit van de oproepen zijn heel uiteenlopend, van een winkeldiefstal tot het forceren van een voordeur omdat de bewoner al lang niet meer gezien is en er een verdachte geur hangt. Is het verhaal erg heftig dan waarschuwt Lieke bovenaan het hoofdstuk dat je beter niet iets kunt eten of welke stappen je kunt nemen bij psychische en mentale problemen bij jezelf of bij iemand anders. Je steekt iets op, leert iets van het boek en zet je tegelijkertijd ook aan het denken.
Wat vooral opvalt is dat er binnen het politieteam veel gelachen wordt en ze in zijn voor een lolletje om de dagelijkse harde werkelijkheid te nuanceren. Lieke is in uniform aan het werk maar vergeet zeker niet het menselijke aspect en is zoveel meer als hulpverlener. Ze herkent de drugsdealers en zwervers in de buurt en heeft in bijna elke straat in het centrum wel een herinnering van een melding.
Na het lezen van dit boek krijg je onwijs veel respect voor de hulpverleners in het algemeen. Het politieteam werkt samen met de brandweer, de ambulances en de hondengeleider, vaak mensen die dit werk ook al jaren doen en die elkaar kennen waardoor de samenwerking ook vaak goed gaat.