Hebban recensie
Maatschappelijke thema’s in prima boek
Toes & Hoeps vormen een internationaal schrijversduo. Jac. Toes komt van Nederlandse bodem, Thomas Hoeps zorgt voor Duitse inbreng. In 2007 schreef het duo de misdaadroman Kunst zonder genade, dat genomineerd werd voor de Gouden Strop. Nu, twee jaar later, komt Het leugenarchief uit.
Ook dit verhaal speelt zowel in Nederland, als in Duitsland. De Duitse kunstrestaurateur Robert Patati ziet hoe zijn beste vriend Wolgang Altenburg in een geleende Jaguar uit een garage het Java-eiland oprijdt. Met een daverende explosie wordt de Jaguar opgeblazen en verdwijnt de oldtimer langzaam in het IJ. Robert staat aan de grond genageld en kan alleen de naam Micky Spijker uitbrengen. De naam van zijn ex-geliefde.
Micky is politiepsychologe in Arnhem, maar tijdelijk gedetacheerd in Amsterdam. Samen met Tol Skieter, chef van de afdeling Zware Criminaliteit, en zijn team moet ze deze misdaad oplossen. Alles wijst erop dat niet Wolgang het doel van de aanslag was, maar de man voor wie hij werkte, Charlie van Stutten. Hij is eigenaar van het bedrijf Duneko (Duits-Nederlandse Koloniale Onderneming). Wolfgang restaureerde het fotoarchief van dit levensmiddelenbedrijf.
Robert en Micky ontdekken, met behulp van de iPod van Wolfgang, een belangrijke gebeurtenis uit het verleden van Duneko. Dat heeft grote gevolgen voor de toekomst van het bedrijf. Tijdens de zoektocht naar de waarheid staan de relatieperikelen van Micky en Robert het onderzoek af en toe in de weg, maar zorgt het ook voor herkenning. Evenals de moeizame relatie tussen Tol en Robert. De Nederlandse politiechef maakt wat snedige opmerkingen over onze oosterburen, die door Robert krachtig worden verweerd.
Het leugenarchief is geen pageturner, maar een goed boek waarin maatschappelijke themas behandeld worden. Zoals het asielbeleid en de handelswijze van de felle actiegroep BFA (Best for Africa). Een belangrijk deel gaat over het opkopen van Afrikaanse grond door het bedrijf Duneko. De grond is bruikbaar om jatropha op te verbouwen, een plant die goed is als handelsproduct voor biobrandstof.
Toes en Hoeps hebben met heldere, vlotte zinnen een modern misdaadboek geschreven. De personages zijn goed uitgewerkt en het duo weet krachtige dialogen neer te zetten. Dit maakt Het leugenarchief een prima boek, dat zeker de moeite waard is om te lezen.
Ook dit verhaal speelt zowel in Nederland, als in Duitsland. De Duitse kunstrestaurateur Robert Patati ziet hoe zijn beste vriend Wolgang Altenburg in een geleende Jaguar uit een garage het Java-eiland oprijdt. Met een daverende explosie wordt de Jaguar opgeblazen en verdwijnt de oldtimer langzaam in het IJ. Robert staat aan de grond genageld en kan alleen de naam Micky Spijker uitbrengen. De naam van zijn ex-geliefde.
Micky is politiepsychologe in Arnhem, maar tijdelijk gedetacheerd in Amsterdam. Samen met Tol Skieter, chef van de afdeling Zware Criminaliteit, en zijn team moet ze deze misdaad oplossen. Alles wijst erop dat niet Wolgang het doel van de aanslag was, maar de man voor wie hij werkte, Charlie van Stutten. Hij is eigenaar van het bedrijf Duneko (Duits-Nederlandse Koloniale Onderneming). Wolfgang restaureerde het fotoarchief van dit levensmiddelenbedrijf.
Robert en Micky ontdekken, met behulp van de iPod van Wolfgang, een belangrijke gebeurtenis uit het verleden van Duneko. Dat heeft grote gevolgen voor de toekomst van het bedrijf. Tijdens de zoektocht naar de waarheid staan de relatieperikelen van Micky en Robert het onderzoek af en toe in de weg, maar zorgt het ook voor herkenning. Evenals de moeizame relatie tussen Tol en Robert. De Nederlandse politiechef maakt wat snedige opmerkingen over onze oosterburen, die door Robert krachtig worden verweerd.
Het leugenarchief is geen pageturner, maar een goed boek waarin maatschappelijke themas behandeld worden. Zoals het asielbeleid en de handelswijze van de felle actiegroep BFA (Best for Africa). Een belangrijk deel gaat over het opkopen van Afrikaanse grond door het bedrijf Duneko. De grond is bruikbaar om jatropha op te verbouwen, een plant die goed is als handelsproduct voor biobrandstof.
Toes en Hoeps hebben met heldere, vlotte zinnen een modern misdaadboek geschreven. De personages zijn goed uitgewerkt en het duo weet krachtige dialogen neer te zetten. Dit maakt Het leugenarchief een prima boek, dat zeker de moeite waard is om te lezen.
1
Reageer op deze recensie