Fijne personages

Luuk en Sandy vormen samen met hun zoontje Ravi een gezin van drie. Helaas beseft Sandy al snel dat Ravi zich anders gedraagt. Ze bijt zich erin vast om een diagnose te krijgen, namelijk autisme. Luuk daarentegen wil het nog niet onder ogen zien en heeft die diagnose helemaal niet nodig. Om even te ontsnappen aan de drukte besluiten ze op vakantie te gaan naar Cyprus. Daar zien ze hoe Ravi voor de eerste keer contact maakt, met een straathond. Helaas loopt de vakantie op zijn einde en trekt het gezin terug naar huis.

Thuis blijft Ravi maar tekeningen maken van Beni, de straathond. Luuk wil geen hond, voor hem is de knoop doorgehakt. Maar Sandy zag hoe hun zoon eindelijk iemand in vetrouwen kon nemen, al was het dan een hond. Luuk en Sandy staan lijnrecht tegenover elkaar. Kunnen ze elkaar hierin vinden? En vinden ze ook de rust in hun relatie terug?

Dat zo'n diagnose op een relatie en op je eigen mentale gezondheid weegt zal iedereen wel beseffen. Maar dat beide ouders vaak totaal verschillende ideeën hebben lijkt me heel moeilijk. Toch zal dit boek er niet ver naast zitten. Voor sommige is dit de bikkelharde realiteit. Steeds op je tellen moeten letten, alles duidelijk uitleggen, moeite met emoties, met uitdrukkingen,.... Het is een diagnose die alles op z'n kop zet. En je moet als koppel sterk zijn om samen voor je gezin te blijven vechten.

Dit boek geeft een inkijk in één gezin. Al zijn er natuurlijk gradaties in autisme en gaat niet iedereen er hetzelde mee om. Toch leef je in dit boek erg mee met het gezin. Je groeit met hen mee. Voor de diagnose en daarna. Ik heb hen allemaal in mijn hart gesloten