Niet mijn favoriete deel

De Zwitserse dochter, helaas niet mijn favoriete deel van de reeks. Dit is ondertussen het vierde deel in de 'verloren dochters' serie. In elk boek krijgt een erfgename een kistje met een aanwijzing over het verleden. Op die manier ontdekken ze een vergeten familiegeschiedenis.

In dit boek volgen we in het heden Georgia, een jongedame die al op jonge leeftijd beide ouders verloor, een dame die het gewoon is om haar plan te trekken. Ze heeft dus niet veel zin om zich bezig te houden met het kistje. Enige tijd later denkt ze terug aan het kistje en laat ze de inhoud onderzoeken. Op deze manier leert ze Luca kennen. Hun onderzoek voert hen naar Genève.

In het verleden volgen we Delphine. Een vrouw die vastzit in een verstandshuwelijk. Een huwelijk waar geen liefde aan te pas komt. Tot ze Florian ontmoet. Een nieuwe wereld gaat voor haar open. Helaas is het geluk haar niet gegund en moet ze door een verschrikkelijke periode.

Uiteraard komen beide verhalen samen. De hoofdstukken tussen heden en verleden wisselen elkaar af. Het boek zit vol emotie. Verdriet, rouw, wanhoop, maar ook hoop en liefde. Wat me in dit boek wat stoorde was de snelheid en het gemak waarmee nieuwe relaties ontstonden. Liefde op het eerste gezicht kan misschien wel bestaan, maar twee keer in één boek is misschien wat veel van het goede.

Door de snelheid waarmee de relaties ontwikkelde had ik het moeilijk om me er helemaal in in te leven. Al heb ik zeker wel genoten van dit boek. Wat fijn is, is dat sommige personages van voorgaande delen opnieuw passeren, waardoor je ook hun verhaal nog een klein beetje kan blijven volgen.