Krachtig pleidooi voor zelfacceptatie

Wie door Instagram scrollt, is ze vast en zeker eens tegengekomen: de ultrafitte, ultraslanke én gespierde fitgirls met zuivere huidjes zonder cellulitis, striae of rolletjes. Ze hebben het helemaal voor elkaar op hun gesponsorde reisjes naar warme oorden, waar ze zich naast het flaneren in bikini en het eten van romige ijsjes in de perfecte zomerjurk nog kunnen aanzetten tot die dagelijkse workouts die het strakke lijf moeten behouden. Ze zien er succesvol en gelukkig uit. Net als de vrouwen die de media en dieetindustrie ons al jarenlang voorschotelen. Niet gek dat een groot deel van de vrouwelijke (én mannelijke) wereldbevolking ervan overtuigd is dat een slank lichaam zal leiden tot het ultieme geluk.  

Wie de maanden voorafgaand aan de zomer nog snel die overtollige kilo’s wilde verliezen zal misschien geïnspireerd zijn geraakt door de perfecte instagramplaatjes, of anders in ieder geval gemotiveerd door andere media-uitingen in magazines en tijdschriften, om een strikt bikinidieet te volgen.  

Anderen kwamen in een ander hoekje van het sociale medium wellicht de kleurrijke Megan Jayne Crabbe tegen, die zich onder de naam ‘bodyposipanda’ tegen het eerdergenoemde idee verzet. Crabbe zit namelijk niet in een strak lijf, heeft niet de ideale maten, maar is tientallen diëten, afvalpillen, sportschoolabonnementen en een eetstoornis verder wél gelukkig. Want waarom zou je niet gelukkig kunnen zijn met een maatje (of enkele maatjes) meer?  

Hoewel velen het idee hebben dat het geluk pas binnen handbereik ligt als het streefbericht is behaald, of als de strakke lijnen van een sixpack zich aftekenen op de buik, betoogt Crabbe het tegenovergestelde in haar eerste boek Body Positive Power, dat in de gelijknamige Nederlandse vertaling van Blossom Books (door Crispijn Sleeboom) de catchy ondertitel ‘Je leven is al begonnen en daar heb je geen strakke buikspieren voor nodig’ heeft. Het is precies de boodschap die Crabbe haar lezers mee wil geven.  

‘Het zegt veel dat we in onze als-ik-dun-ben-fantasie niet alleen een ander lichaam hebben, maar ook een heel ander persoon zijn. We geloven echt dat als we minder vlees op onze botten hebben, we ook de kracht hebben om alles aan onszelf te veranderen wat we niet leuk vinden.’  

Klopt helemaal niks van, zegt Crabbe, want elke dag die je verspilt aan afslanken, is een dag minder om van het leven te genieten of jezelf te ontwikkelen. En ze kan het weten: al vanaf haar vijfde levensjaar worstelt Crabbe met haar zelfbeeld als ze ontdekt dat haar buik dikker is dan die van andere meisjes. Het leidt tot talloze diëten en een eetstoornis in haar tienerjaren. Tot ze in 2014 op de body positivity-beweging stuit.  

‘Voor het eerst in mijn leven zei iemand dat je jezelf niet continu hoeft uit te hongeren, dat je je niet continu in het zweet hoeft te werken en jezelf hoeft te haten. Dat het mogelijk is om je lichaam te accepteren – en er zelfs van te houden – zoals het is.’    

Het is het begin van een reis naar zelfacceptatie én geluk, die ze nu deelt in Body Positive Power. Crabbe vertelt haar persoonlijke verhaal, maar laat vooral ook zien hoe het huidige schoonheidsideaal (dat een leugen is omdat het maar voor 5% van de vrouwen is weggelegd) tot stand is gekomen én waarom het in stand wordt gehouden:  

‘Het vrouwelijke schoonheidsideaal is het beste marketingplan ter wereld. Wil je snel geld verdienen? Zorg er dan voor dat de helft van de wereld zich lelijk voelt en verkoop ze vervolgens de oplossing.’  

Crabbe neemt de dieet- en schoonheidsindustrie onder de loep, betoogt dat die aan de basis liggen van een slecht lichaamsbeeld en ondersteunt haar verhaal met vele wetenschappelijke onderzoeken, die in een bronnenlijst achterin het boek terug te vinden zijn. Ze weet zo al te overtuigen, maar laat voor extra power ook anderen aan het woord in korte maar krachtige essays. Hoewel Crabbe in het boek met name focust op de acceptatie van dikke lijven, biedt ze daardoor ook ruimte aan personen met lichamen die ‘anders’ zijn door handicaps, littekens of gendergerelateerde zaken.  

Crabbe volgt haar eye openers over de dieetindustrie, het schoonheidsideaal en eetstoornissen op met hoofdstukken waarin ze vertelt op welke manier de weg naar zelfacceptatie bewandeld kan worden. Van intuïtief eten en luisteren naar je lichaam, tot sporten omdat het leuk is, en het dragen van kleding die past bij je persoonlijkheid en niet omdat ze flatteus zijn.  

Er kunnen vraagtekens worden geplaatst bij het feit dat de focus op het accepteren van een zwaarder lichaam sterk is en daarmee lijkt Body Positive Power vooral gericht op die doelgroep en minder op slanke personen met een vertekend lichaamsbeeld. Zij kunnen zich misschien niet in alle hoofdstukken herkennen, maar toch zullen ook zij genoeg inspiratie putten uit het verhaal van Crabbe. Het boek biedt meer dan genoeg informatie die bevrijdend kan werken, óók voor mannen en iedereen die graag een inclusiever wereldbeeld zou willen zien en daarvoor wil strijden.  

De kracht en positiviteit van de body positivity-beweging straalt namelijk van dit boek af. Crabbes humor en fijne schrijfstijl zorgen voor een vlot leesbaar geheel, dat overtuigt op vrijwel alle punten. De toon van het boek is rebels, maar tegelijkertijd weet Crabbe haar ideeën op een positieve, vrolijke en toegankelijke manier over te brengen. Body Positive Power is geen pleidooi voor een verschuivend schoonheidsideaal, maar voor het verbannen ervan. In Crabbes ideale wereld mogen alle lichamen er zijn en gevierd worden, of het nu dik of dun is, jong of oud, gehandicapt, mannelijk, vrouwelijk of iets daar tussenin. Lezenswaardig, voor iedereen die haar eigen lichaam wil accepteren én dat van anderen zonder vooroordelen tegemoet wil treden.