Optimistisch

Droomhuis is een coming of age boek. In korte zinnen beschrijft De Goede het gevoelsleven van Lotje. Afwisselend in retrospectief en semi-objectief in de derde persoon, en in het hier en nu, in de 1e persoon. Lotje keert terug naar het “Droomhuis” op het Franse platteland van stiefvader Ab en moeder Mara, waar ze haar kinderjaren tegen haar zin in doorbracht. Deze ouders hebben ieder op eigen wijze schuld aan Lotjes angsten, aan haar identificatie met de agressor/misbruiker, aan haar sterke wil om transgenerationele trauma’s te besluiten. Moeder Mara, een labiele, naar alcoholafhankelijkheid neigende vrouw, overstijgt zichzelf en doet iets met vingerhoedskruid, wat een eind maakt aan een hoop ellende.
Het eind is optimistisch, stijl happy end. En dat vind ik (inmiddels gevallen voor de moedige innerlijke strijd van hoofdpersonage Lotje) helemaal niet erg!