Van Pil tot Poolreiziger

Op een zaterdagmiddag begin juli 2024 was Mike Boddé te gast bij Boekhandel Donner bij gelegenheid van de uitgifte van zijn tweede non-fictieboek “Poolreiziger, de ontdekking van mijn bipolaire stoornis”. Het was een geanimeerde bijeenkomst, waarbij zowel zijn editor als zijn uitgeefster in het zonnetje werden gezet. Mike speelde op de vleugel, sprak openhartig en sans gêne over zijn stemmingswisselingen. En kreeg van de toehoorders ruim en welverdiend applaus. In zijn debuut Pil (2010) beschreef hij zijn unipolaire depressie. In Poolreiziger, 14 jaar later uitgebracht, verhaalt hij over de in 2e instantie gestelde (dus herziene) diagnose bipolaire stoornis. Waarmee alle typische gedachten, gevoelens en gedragingen retrospectief beter dan voorheen verklaard kunnen worden, en -misschien belangrijker- er andere therapeutische opties lijken te zijn. En waarbij Leo Timmerman (de psychiater uit Pil, met wie Mike Boddé altijd een goede band heeft gehad) de credits krijgt van een al eerder sterk geuit vermoeden richting de patiënt Boddé. Ik heb het boek met plezier gelezen. De indruk voor de lezer zal zijn : Jantje lacht, Jantje huilt. Ja precies, net als bij de meeste mensen met een bipolaire stoornis. Zelfreflectie is er bij Boddé in ruime mate, humor en woordspelingen/leuke associaties ontbreken zeker niet. Wijsgerige bespiegelingen in dichtvorm maken het boek compleet, met een ontroerend “voor mijn vader en moeder” aan het eind. Zoals Pil voor mij een mooi vehiculum was om aan mensen met een depressie aan te raden (als een vorm van -zo je wilt- bibliotherapie), zo neig ik ertoe dat met Poolreiziger ook te doen. Het boek is aanbevelenswaardig niet alleen voor mensen met een bipolaire stoornis(ter herkenning en erkenning), maar stellig ook voor naasten, collega’s, hulpverleners en andere geïnteresseerden(ter psycho-educatie)!